Medellín

Het warme Cartagena achter me latend, vloog ik naar Medellín. De stad waar Pablo Escobar voornamelijk zijn zaakjes dreef. Gelukkig is daar nu niks meer van te merken en is het veilig en goed ontwikkeld. Medellín ligt in een vallei omringd door bergen, wat het erg mooi maakt. De eerste dag heb ik de metro gepakt en daarna een van de kabelbanen die de sloppenwijken verbindt met de rest van de stad. Deze wijken liggen tegen de berg aan gebouwd en zijn, nu met de kabelbaan, een stuk beter bereikbaar. Hetzelfde geldt voor een wijk waar ze roltrappen hebben gebouwd om de enorm steile heuvel beter op te kunnen komen. Daar hebben ze ook prachtige graffiti kunstwerken op de muren die de geschiedenis van deze community weergeven. 

Ik moet bekennen dat ik meer van de kleine dorpjes ben dan de grote steden, dus Medellín zelf heb ik (misschien onterecht) verder een klein beetje gelaten voor wat het is. Ik deed nog een poging in het centrum, maar werd gek van de chaos daar.

De dag erna werd ik al vroeg opgepikt om naar Piedra de Peñol en Guatapé te gaan. Peñol is een grote rots die ruim 200m boven de rest van het landschap uitsteekt. Deze kun je beklimmen (700 treden) waarna je prachtig uitzicht hebt over het stuwmeer. In de jaren 70 hebben ze een heel dorp en de omgeving onder laten lopen en een stuwdam gecreëerd om stroom te genereren. Dit heeft er voor gezorgd dat er een prachtige omgeving is ontstaan met allemaal kleine eilandjes. Het was echt de moeite waard om de korte klim te maken vanwege dit uitzicht. Een boottocht over het water gaf een ander perspectief op de omgeving en ging vergezeld met luide Latijns-Amerikaanse muziek en mensen die begonnen te dansen. Het was duidelijk de partyboot waar een 90-jarige mevrouw haar verjaardag op vierde

De stop erna in het dorpje Guatapé was ook erg leuk. Dit is een heel kleurrijk dorpje waar elk huis een kleurtje heeft. Een zipline boven het water kon ik natuurlijk niet overslaan.

Eigenlijk zou ik de dag erna weg, maar ik had al best lang op mijn lijstje staan om te gaan paragliden. En dat is gelukt We waren met vier van het hostel en werden door het neefje van de eigenaar naar de site gereden. Hier was het een harnas aan, een korte instructie van het afrennen van de heuvel totdat m'n voeten de grond niet meer raakten en daar zweefde ik tussen de vogels. Wat was dat geweldig! Hoog boven Medellín had ik uitzicht over de stad en omringende dorpen en bergen. Grote roofvogels aanverwant aan de condor gebruiken dezelfde thermiek als wij. 20 minuten lang zweefde ik in de lucht op een heel comfortabele manier. Ben erg blij dat ik dit eindelijk heb mogen doen. Mijn vlieger (of hoe zo iemand ook maar heet die die parachute bestuurd) vroeg of ik nog acrobatics wilde doen. Maar na een korte wending links en rechtsom voelde ik het al in mijn buik, dus daar maar even voor gepast. Na een charmante landing op mijn billen, maar met een dikke grijns op mijn gezicht en een high five van mijn vlieger zat het er helaas op.

Hoewel er nog genoeg te doen was in Medellín, besloot ik toch verder te trekken naar koloniaal Villa de Leyva in de hooglanden. Wederom een heel ander stukje Colombia.

Tot vanuit Villa de Leyva!