Cozumel en Playa del Carmen. Adiós Mexico!

8 maart 2017 - Playa del Carmen, Mexico

Een kort busritje van Tulum en ik was in Playa del Carmen. Leek enorm op de Costa Brava in het hoogseizoen. Ik kocht een kaartje voor de ferry naar Cozumel. Dit was een heftig tochtje van 45 min. onder begeleiding van een zanger die zich met een hand vasthield om niet om te vallen en in de andere een microfoon. Respect kerel, dacht ik. Ik trok me in mijn eigen bubbel terug, ging achterop zitten met de rug naar iedereen toe en deed mijn oordopjes in. Was blij dat we er waren.
Het hostel dat ik had geboekt was super! De eigenaresse, Kathy, ging even rustig zitten en vertelde me van alles over het eiland, de routes en wat te doen. Ze vroeg of ik dook en ik gaf aan open te staan voor een refresher course. Daar wist ze de perfecte persoon voor, Victor, en ik besloot er maar voor te gaan. Die avond sprak ik met Victor via de telefoon en ik had een goed gevoel bij de man.

De volgende ochtend stond ik samen met nog twee anderen al op tijd klaar om naar de haven te gaan, toen Kathy kwam vertellen dat men de haven had gesloten. Onduidelijk was waarom en een uurtje later konden we alsnog gaan. Victor bleek een klein Mexicaans mannetje van ca. 60 jaar en enorm ontspannen. Hij nam ruim de tijd om alles weer te doorlopen, de oefeningen te doen en uit te leggen hoe de duik er uit zou zien. En toen was het tijd om te water te gaan. Zenuwachtig zat ik op de rand van de boot en liet me achterover het water invallen. Het heerlijke warme superheldere water. We deden de oefeningen in water waar ik alleen onder ging als ik op mijn knieën ging zitten en daarna daalden we langzaam af. En wat bleek, het ging dikke prima. We zagen prachtige vissen, waaronder van die platte op de bodem, veel kreeften en een immense krab die onder een steen verstopt lag. Ruim 45 min dreven we heen en weer op de sterke stroming en had ik het weer naar m'n zin. Vond het jammer toen de duik voorbij was.

Op dinsdag huurde ik een scooter om het eiland te verkennen. Zodra ik het stadje had verlaten was het rustig op de weg en reed ik langs de kust richting het deel van het eiland dat vol op de wind ligt. Daardoor bulderden de golven links naast mij, schoot er af en toe een hagedis de berm in en vlogen er gieren en twee verdwaalde flamingos over. Het was genieten. Had de neiging om heel hard woohoo te roepen, maar was bang dat ik een vlieg zou inslikken. Ergens op het niet eindigende strand vond ik een afdakje die iemand van drijfhout had gemaakt. Hier legde ik mijn handdoek neer. Zo ver als ik links en rechts kon kijken was er strand, golven en geen enkele mens. Een prima plekje voor een dutje.
's Avonds crosste ik op mijn scootertje naar de westkant voor de zonsondergang.

De laatste dag ging ik met een snorkel onder de arm naar een publiek strandje, althans daar moest het voor doorgaan. Helaas was het niet zo mooi als ik had gehoopt. Daarom besloot ik de ferry terug naar Playa te nemen en hier nog even van het strand en de zon te genieten. Midden in het centrum van Playa en op 2 min lopen van het strand vond ik een leuk hotel. De laatste nacht is een kamer voor mij alleen en een tweepersoonsbed. Moet toch weer een beetje in de stemming van thuis zijn komen. In Playa zelf werd ik blootgesteld aan winkel na winkel na winkel met leuke jurkjes, shirts, tassen en heel veel souvenirs. Wetend dat ik er thuis nu niks aan heb, aangezien het verdomde koud is, loop ik er schoorvoetend aan voorbij. Richting het strand, waar ik voor het laatst in de warme zee zwem en de Mexicaanse zonnestralen opneem.

I wanna dance by the water underneath the Mexican sky
Drink some margaritas by a string of blue lights
Listen to the Mariachis play at midnight.
Are you with me?
Are you with me?

Mexico ook jij was heel goed voor me! Maar na twee maanden rondtrekken, ontdekken, doen en nieuwe vrienden maken, zit het erop. Ik heb al heimwee naar deze reis als ik denk aan het vliegtuig terug. Weer een lange broek en jas aan. Het is gedaan met de slippers en tijd om mijn sneakers onderuit mijn tas tevoorschijn te toveren. Afscheid te nemen van ultieme vrijheid en weer terug naar mijn dagelijkse routine.

2 Reacties

  1. Martha en Piet:
    9 maart 2017
    Wederom een mooi verhaal maar deze keer toch met een beetje verdrietige afloop......althans zo voelt het.
    Het is natuurlijk ook weer lekker om thuis te komen.
    Maar je gedachten zullen, zeker de eerste tijd, nog in Mexico zijn.
    Die heerlijke vrijheid.......wie wil dat nou niet.
    Ik weet niet of die nacht in het hotel nu al geweest is of dat die nog moet komen.....Maar wat zal jij slapen zeg.
    Een hele fijne terugreis.
  2. Jantje:
    9 maart 2017
    Mooi geschreven! Mooie 8 weken. Maar aan alles komt een eind en je hebt wel de herinneringen, de prachtige verhalen en foto's. Als je thuis alles weer naleest, kun je er ook nog weer van genieten. Wij kijken uit naar je thuis komst! Een hele goeie vlucht, groetjes!