De laatste etappes

Vanuit Višegrad vertrokken we vroeg naar de grens met Servië. De overgang ging dit keer wel soepel, maar echt vriendelijk was de grensmeneer niet. Het werd een lange dag rijden dwars door Servië naar Vidin in Bulgarije aan de grens met Roemenië. We reden 395 km en ik moet zeggen dat we niet heel erg onder de indruk waren. Na de enorm mooie landschappen waar we de afgelopen weken doorheen waren gereden was de route door Servië redelijk saai. Het landschap was al die tijd ongeveer hetzelfde. Enigszins heuvelachtig, wel groen en door dorpjes. We weten natuurlijk niet hoe de rest van het land eruit ziet, maar dit was mwah (of we zijn gewoon verwend...). Ondanks de afstand waren we in de loop van de middag in Vidin. Een grensdorpje aan de Donau met weinig hoogtepunten. Dus hielden we het bij een drankje op het terras bij het hotel en maakten we alles klaar voor onze laatste dag.

We stonden al vrij snel voor de grens van Bulgarije naar Roemenië in een enorme file waar geen beweging in leek te zitten. De hele rechter rijbaan stond vast en vol met vrachtwagens. Links stonden alle auto's. Mensen waren al op stoeltjes gaan zitten. Omdat we vanavond terug zouden vliegen naar Nederland, voelde dat niet helemaal goed. We manoeuvreerden onze motoren tussen de vrachtwagens en auto's door totdat het niet meer lukte, omdat een vrachtwagen scheef op beide stroken stond. Er zat niks anders op dan wachten. Maar geluk was aan onze zijde: nog geen 5 minuten later begon alles te rijden en bleken we 5 km door te kunnen rijden. Totdat we echt voor de controle stil stonden. Al met al hebben we een uurtje vertraging opgelopen wat we goed konden hebben. Ook de rest terug naar Boekarest was niet bijster interessant. Het landschap niks dan gele velden vol afgemaaid graan, dorre grasvelden en her en der verbrande bermen zo ver het oog kon kijken. Rond vier uur kwamen bij het verhuurbedrijf aan namen we afscheid van onze motors die ons de afgelopen twee weken overal veilig hebben gebracht. We pakten onze tassen in die we bij de garage hadden achter gelaten en namen een Uber naar het vliegveld. En toen zat onze rondreis door Balkan er op. Wat een verrassende reis was het! We hebben heel veel kilometers gereden, maar hebben daardoor een ontzettend goed beeld gekregen van de prachtige natuur van dit stuk Europa. En het heeft ons positief verrast. Het was onze eerste vakantie op de motor en het is ons goed bevallen. Je beleeft alles toch echt anders dan in een auto. Wie weet staat er in de toekomst nog een keer een motortrip op ons te wachten. Maar voorlopig gaan we flink aan de slag met het verder bouwen aan onze camper. En volgend jaar...

Bedankt voor alle lieve en leuke reacties en hopelijk tot 2022 😀