The Florida Keys

Via de Everglades ben ik richting Key Largo gereden, een van de meer oostelijke Keys. Langs de Hgwy 41 die dwars door de Everglades loopt, hebben ze diverse stops en omweggetjes gemaakt om de Everglades te kunnen zien en ervaren buiten de snelweg om. Heb het al vaker gezegd, maar ik kan er nog steeds niet bij dat alligators hier in het wild leven. Dat zal wel komen omdat in Nederland het wilde zwijn (en dan ook nog eens alleen in het broedseizoen) volgens mij het meest ‘gevaarlijke’ wildlife is dat we in de aanbieding hebben. Via een route over een gravelweg waarvan ik hoop dat mijn verhuurmaatschappij er niet achter komt, langs een rivier reed ik wat verder de achterlanden van de Everglades in. In de rivier lagen zoveel van die beesten te dobberen. Ik ben één keer uitgestapt voor foto´s en iedereen hier dat doet, maar toen zag ik niet zo heel ver bij mij vandaan twee in het riet verstopt liggen. Held als ik ben, gelijk omgekeerd en weer veilig in mijn auto gaan zitten. Er was mij door een van de parkrangers verteld dat er diverse boardwalks waren vanaf waar je ze ook kon bezichtigen. En die waren er inderdaad. Meer dan genoeg alligators om veilig te bekijken. Onderweg stuitte ik nog op roadkill wat ik niet kon definiëren en die met veel liefde werd opgeruimd door een paar gieren. Er zouden ook nog panters en andere katachtigen in de Everglades wonen, maar die heb ik helaas niet gezien. 

Rond een uurtje of 16:00 kwam ik aan bij mijn overnachtingsplek voor de komende twee nachten op Key Largo. Wat een goede keus heb ik daarmee gemaakt. Oké, het huisje is misschien niet nieuw en luxe, maar eerlijk gezegd heb ik genoeg aan een schoon bed en schone douche. Voor mijn huisje staat een van palmbladeren gemaakte parasol met een tafel en stoelen. Een eindje verder hebben ze een klein strandje aangelegd met diverse ligstoelen en een hangmat tussen twee palmbomen met de kokosnoten nog hoog bovenin hangend. De zonsondergang die vanaf de hangmat, steiger of het strandje te aanschouwen was, was werkelijk adembenemend. Kennelijk heeft Thailand een plekje in mijn hart veroverd, want dit doet me daar zoveel aan denken. Daarom ben ik ook zo blij dat ik dit gevonden heb. Even weg van alle drukte, hotels, luxe, enzovoort, maar gewoon een simpel huisje in een klein paradijsje. Ik heb er nog eens goed over nagedacht en besloten om niet in Key West te gaan overnachten, maar daar een dag heen te gaan. Dat scheelt een hoop geld en ik hoef maandagochtend niet voor dag en dauw op om op tijd op het vliegveld te zijn. Ik ga nu lekker lezen, of een filmpje kijken. Ik blijf in ieder geval lang buiten, want het koelt hier niet verder af dan 23 graden en het is geen eens muggenseizoen. Hemels! 

Oke, een paar dagen later en ook buiten het muggenseizoen weten die rotbeesten me toch te vinden, want mijn benen en voeten zijn bijna leeggezogen. Erg fijn. Eeristeren heb ik de hele dag niets gedaan. Beetje op het strand gelegen en me verplaatst van het zand naar de hangmat naar het water naar de ligstoel en weer naar de hangmat. ’s Avonds even duur (en fatsoenlijk) uit eten geweest en als dessert dé Key Lime Pie gehad. Jummie! 

Gisteren ben ik vroeg op gestaan en richting Key West gereden. Toch nog ruim twee uur rijden over de Overseas Highway. Ik vind dat de Keys toch wel wat overschat worden. Toegegeven het weer is er heerlijk, het water prachtig helder turkoois en Key West heeft ook wel uitstraling, maar de eilandjes zijn verbonden met die ene snelweg en op sommige eilanden ligt er meer asfalt dan dat er anders iets te vinden is. Neemt niet weg dat ik nog steeds bij mijn klein paradijs verhaal blijf haha. De omgeving in Key Largo staat bekend om zijn fantastische duikplekken, maar is helaas is me dat vanwege de harde wind op zee niet gegund, want geen duikschool gaat erop uit in deze hoge golven. En aangezien ik vrij gemakkelijk zeeziek wordt, misschien maar beter ook. 
Key West daarentegen is een leuk en vooral levendig eiland die teert op de toeristen die er komen. Ik had ze in heel Florida op hier en daar een verdwaalde na nog niet gezien, maar in Key West hadden ze een heel cruiseschip Japanners uitgeladen. Een van de meeste gefotografeerde punten is ‘southernmost point. Een betonnen boei met daarop voornoemde tekst en de afstand naar Cuba: 90mijl. Dichterbij dan mijn verblijf in Key Largo. Hier stond me toch een rij voor van mensen die met dat ding op de foto wilden. Daar heb ik weer een foto van gemaakt. Veel grappiger. Op zich is het eiland niet heel groot. Alle bezienswaardigheden zijn te belopen en ik had het stadje binnen het uur wel gezien. 

Toevallig liep ik een bedrijfje binnen die verschillende tours organiseerde en tien minuten later had ik in een opwelling een tour van twee uur rond het eiland geboekt. Op een jetski. Nog tien minuten later haalde een busje me op en bracht me naar de andere kant van het eiland van waar we zouden vertrekken. Met een groep van zeven jetski’s gingen we het heerlijk warme water rondom Key West op. Ik snapte meteen waarom het duiken niet doorging, want die golven waren inderdaad hoog. Ik was een van de weinigen die nog nooit op een jetski gezeten had, maar hoe moeilijk kan dat zijn. Net zoiets als motorrijden. Toch? We kregen een kleine introductie over hoe we met die dingen om moesten gaan en zoef weg was de gids. Oh, we gaan meteen vol gas vooruit? Nou ja, meegaan dan maar. En die dingen gaan hard! Er is geen snelheidslimiet op het water behalve die van de jetski zelf en in de haven. Het eerste stuk leek wel een trainingsprogramma van de sportschool. We klapten over de hoge golven heen en ik hield me met alle macht vast aan het stuur om niet van dat ding af te vliegen. Constant water in mijn gezicht (of was dat kwijl vanwege de snelheid?), maar wat was dat gaaf! Toen we de eerste bocht om het eiland heen gingen, werden de golven minder, omdat de wind nu via land kwam. Onderweg stopten we een paar keer en werd ons wat verteld door de gids over het eiland. Op een groot open stuk rustig water mochten we ons een tijdje uitleven. En als ik dan op mijn eigen manier die jetski kan ontdekken, dan wordt het steeds gemakkelijker om snellere en kleine bochten te nemen of s-bochten te maken waarbij het water over je heen vliegt. De topsnelheid die de jetski haalde was van de wind af 85mph oftewel 136km/u. Daar willen je wangen wel van gaan wapperen haha. Ondanks dat het twee uur duurde, vloog de tijd voorbij. Het laatste stuk ging weer over de hoge golven, maar nu kreeg ik het een beetje door hoe je met zo’n ding kunt ‘springen’ en hoe je de klap goed op kunt vangen. Ik wilde nog wel een keer :-D (heb nu wel spierpijn) 

Het was ongeveer 16:30 uur toen ik weer richting de auto liep. Een van de bekendste plekken in Key West is Malory Square, waar elke avond rond zonsondergang straatartiesten tevoorschijn komen en mensen zich massaal verzamelen om zich te laten vermaken en te genieten van de ondergaande zon. Omdat ik nog helemaal terug moest naar Key Largo ben ik daarna maar weer in de auto gestapt. Een van de bruggen die de eilanden met elkaar verbind is de 7-mile bridge. Als het licht is, heb je links en rechts dat prachtige water naast je, maar ’s avonds is het heel bizar want dan zie je niets. Ik ben gewend dat waar je ook rijdt in Nederland, je altijd wel wat naast je ziet. Of het nu donker is of niet. Maar het enige wat te zien was, was een enorme duisternis met sterren. Geen lichtje, lampje, bordje, niets. Heel bijzonder. 

Vandaag was officieel de laatste dag van mijn Florida-avontuur. Toch voelde het gelukkig niet zo en heb ik nog even een lekker rustig dagje van gemaakt. Eindelijk dat boek uitgelezen die ik mee had en in slaap gevallen op de hangmat. Volgens mij staan de striemen nog in mijn rug. Maar reken maar dat ik deze zomer zo’n fatboy hangmat in de tuin heb staan. Dat past net denk ik. Morgenochtend rond 10:00 moet ik helaas terug naar het vliegveld rijden waar ik afscheid moet nemen van mijn mooie autootje en nog even moet wachten totdat de vlucht vertrekt terug naar het koude grijze Nederland. Bah! 

Nou ja, ik hoop dat ik snel weer met een nieuw reisverhaal kan beginnen. Wie weet wordt het Australie of Indonesie of misschien wel Peru of Argentinie. Canada zou ook kunnen. Zeg het maar haha. 

En na het bijna drie weken zelf aangehoord te hebben zeg ik nu zelf: 
Merry Christmas and Happy Holidays!!! 

Tot volgende keer 

Liefs Ilona