Cliffs of Moher en Connemara

Als ik aan Ierland denk, zie ik groene heuvels, stenen muurtjes, schaapjes en cottages voor me. Oh en Gerard Butler (of is hij Schots? Niet dat dat uitmaakt ;-) ) Nou, dat alles heb ik hier gevonden en meer. Oké behalve Gerard. Na een nachtje in Dublin heb ik de volgende ochtend al op tijd de huurauto opgehaald. Een goudkleurige Nissan Micra. Mijn eigen gouden koetsje. Het links rijden ging me gelukkig prima af en na een half uurtje was ik aan de zuidkant de stad uit en werd ik begroet door het Ierse landschap zoals ik had verwacht. Glooiende heuvels vol groen, smalle wegen, stenen muurtjes en schaapjes op de weg. Maar ook heel veel wilde bloemen in rood, paars, geel, wit en blauw, veel ruïnes en nog meer stenen muurtjes die als kleine Chinese muurtjes overal opduiken. In weilanden, naast de kant van de weg, over bergen. Maakt niet uit waar. Via de Old Military Road reed ik door de prachtige Wicklow Mountains en kwam ik aan in het kleine dorpje Glendalough. Een wandeling door het oude kloosterdorpje met ruïnes en een eeuwenoude toren leidde langs een oude begraafplaats met de typische Keltische kruizen. Daarna ben ik nog verder gelopen langs twee meren die prachtig tussen de met dichte bossen begroeide bergen lagen. Bij het tweede meer vond ik aan de waterkant een mooi plekje op een bankje, tijd voor een picknick.
Daarna liep ik langs de andere kant van het meer terug naar de auto en ging de route verder door ontelbaar veel kleine dorpjes over kronkelweggetjes de snelwegen vermijdend richting Clonmacnoise. Hier staat een oude kloosterruïne met nog meer begraafplaatsen. Uiteindelijk kwam ik rond de 18:00 uur aan in Galway waar ik incheckte in het hostel. Daar gaf ik me op voor een etentje in een pub en gingen we met een hele groep naar een typische Ierse pub. Hier heb ik even meegedaan met de Guiness traditie en die vond ik verbazingwekkend genoeg prima smaken. Op de tv's was de wedstrijd van Ajax vs Manchester en de kroeg zat vol kerels met pints in de hand voetbal te kijken.

De volgende ochtend werd ik pas om 9 uur wakker. Kon nog net bij het ontbijt aanschuiven om daarna m'n autootje op te halen en via The Burren naar de Cliffs of Moher te rijden. Had erg veel geluk met het weer, want het was zonnig en warm. De Cliffs zijn prachtig! In het begin was het behoorlijk druk, maar de mensen in de tourbussen hebben maar twee uur. Dus ik besloot er een wandeling aan te wagen en na een dik uur lopen was er bijna niemand meer op het pad. Het uitzicht is supermooi en vlak naast me, zo'n 200 meter omlaag hoor je de zee tegen de rotsen beuken. Hier ben ik op een zacht stukje gras gaan zitten voor de lunch en een uur genoten van de omgeving en het uitzicht. De wandeling terug was net zo mooi. Terug bij de auto besloot ik een stuk kustroute te pakken en de navigatie wat te negeren. Goede keus, want laten we eerlijk zijn, wanneer is een kustroute nu niet mooi? Het aantal kilometers dat ik heb afgelegd valt reuze mee. Ik snap alleen niet hoe je ooit de adviessnelheid van 100km/u haalt op die kleine kronkelige wegen. Dat lukt zelfs Max nog niet denk ik. Dus langzaamaan, en waarom ook snel? Zonde van de omgeving om er doorheen te jagen. Uiteindelijk was ik pas laat weer terug en afepeigerd van de zon, wandelingen en geconcentreerd rijden. Hoezo vakantie? ;-)

De laatste dag in de auto en het weer in het westen was wat omgeslagen. Wat eigenlijk best goed bij de omgeving pastte. Nu vertrok ik al vroeg in noordwestelijke richting naar het prachtige Connemara. Dit is een ruiger stukje Ierland met bergen, grasland, fjorden, grote meren en her en der een huisje en nog meer schapen. In het hostel was me geadviseerd naar een of ander kasteel te gaan. Dus typte ik dat in mijn navigatie. En betrouwbaar als die is, bracht me dit tot letterlijk aan de voordeur zonder dat ik het doorhad. Twee mannen als lakei gekleed keken me een beetje vreemd aan toen ik mijn Micra naast een zwarte Bentley parkeerde. Voelde niet helemaal goed. Dus maar snel weer omgekeerd en over een brug de slotgracht over waar een andere lakei me vermakelijk lachend toe knikte. Daar hoorde ik echt niet haha. Eigenlijk had ik de hint al op moeten pakken toen ik het met een handschaartje geknipte gras zag met en waterpas nauwkeurig gesnoeide haag. Maar hé, er stond nergens een bordje verboden toegang.
In de middag was het over de snelweg weer terug naar Dublin waar ik een afslag mistte en dwars door de avonddrukte van de stad moest. Pff hectiek. Maar zonder kleerscheuren en al te veel rare handgebaren weer bij de verhuurmaatschappij de auto ingeleverd.