Aangekomen

Nieuw-Zeeland here we are! 

Yes! Na drieëndertig uren te hebben gereisd, zijn we dan in het prachtige Nieuw-Zeeland. De heenreis was afschuwelijk lang en verre van prettig. Dikke benen, zere heupen en staartbotje, maar de paar uren die we nu hier zijn maken dat al meer dan goed. 
Mariska dacht haar make-up te zijn vergeten, maar een lieve douanebeambte bij de grenscontrole in de VS viste het tasje onderuit haar rugzak, wat leidde tot een giechelbui (slaapgebrek en tijdzones doorkruisen doen gekke dingen met je). De tussenstop van zes uur hebben we daar wandelend langs de pier in San Francisco doorgebracht. Grappig om te zien dat de Occupy-beweging hier wel leeft. Dan heb je op Pinkpop zeer veel ruimte om je tentje. Met een melatoninepilletje achter de kiezen hebben we zowaar nog een aantal uren slaap kunnen pakken van San Francisco onderweg naar Auckland. Eenmaal in Auckland aangekomen was de beveiliging ook echt zo streng als op tv. Schoenen moesten uit de tas en werden aan een grondige inspectie onderworpen. Een snuffelhond rook dat er ruim vierentwintig uur geleden eens broodje kaas en een appel in de rugzak hadden gezeten en Mariska haar tas werd met zo’n papiertje op drugssporen onderzocht. Maar wonder boven wonder mochten we gewoon door. Amerika is er niets bij. 
Op onze eindbestemming in Christchurch pleegde een behulpzame man een telefoontje naar het autoverhuurbedrijf en vijf minuten later zaten we met onze spullen in het busje op weg naar onze auto. Wat formulieren ingevuld, informatie ingewonnen, een route gekregen naar het hostel waar we wilden overnachten en de sleutel was van ons. En toen moesten we ineens links rijden. 

Om iedereen even gerust te stellen, dat gaat lang niet slecht. Af en toe de ruitenwissers aan als we willen afslaan en een graai richting de deur voor de schakelbak, maar dat was het. In no time waren bij het hostel aangekomen. Gek, Christcurch is dan wel een van de grotere steden van Nieuw-Zeeland, maar het is er niet drukker dan in Emmen. We vroegen naar een kamer, maar deze was volgeboekt. We hebben nog een beetje rond gereden en dan zie je toch wel de restanten van de aardbeving: ingestorte gebouwen, kapotte wegen en afgesloten delen van het centrum. Na kort beraad besloten we door te rijden, de stad uit richting het havenplaatsje Akaroa. Een werkelijk prachtige route langs een baai bracht ons in het oude Franse stadje. Het is heel sfeervol met leuke gebouwen. Bij de eerste de beste hostel die we tegenkwamen hebben we gevraagd naar een kamer met douche en geen dorm, zodat we vannacht onze rust kunnen pakken en even kunnen bijkomen van de reis. 

Het hostel is idyllisch. We hebben een soort omgebouwde stacaravan compleet met veranda, bank en hangmat met uitzicht op de heuvels en een mooie tuin. Als de zon schijnt, is het heerlijk vertoeven in een t-shirtje, maar de kruik die ze op het bed hebben gelegd, beloofd voor de avond- dan wel nachttemperaturen wat minder warmte. Nu hebben we allebei in ieder geval het vakantiegevoel te pakken en is het volop genieten!