San Cristóbal de las Casas en Palenque

Met de nachtbus vertrok ik richting San Cristóbal de las Casas. Het was een redelijk comfortabel ritje ondanks de vele bochten en de enorme hoeveelheid drempels die als stoepranden op de straat liggen. In het hostel trof ik het Australische stel dat ik in Oaxaca tijdens een tour had leren kennen. Die middag hebben we kaartspelletjes gespeeld in de tuin en wat gelezen en gekletst. San Cristóbal ligt nogal hoog wat niet ten goede komt aan de temperatuur. Met 20 graden overdag en 's nachts rond de 8 is het hier voor mij veel te koud. Gek hoe snel je aan die warmte went, maar kou niet echt. Gelukkig staken ze 's avonds het kampvuur aan waardoor we in de tuin konden blijven zitten.

Voor de dag erna hadden we een tripje naar Sumidero Cañon geboekt. Twee uur lang op een boot door de prachtige Cañon gevaren. Rotsen staken tot over de 1000m boven ons uit en waar in het regenseizoen watervallen naar beneden kwamen, was nu de vorm van de rotsen te zien die bedekt waren met Avatar-achtige planten. Cormorants zwommen met honderden bij elkaar in het water of droogden hun veren op de waterkant. Toen we voorbij raceden vlogen ze weg. Krokodillen lagen in de zon te rusten op een strandje en een gier zat een eindje verderop te azen op een lekker hapje. Een erg mooie tocht dus.

Terug in het hostel probeerde ik nog een  nacht bij te boeken, maar alles was vol in dit hostel. En ik had het ook wel gehad met de 'kou'. Daarom besloten om naar de jungle van Palenque te gaan. Lanie en Callen gingen ook me en we boekten een toer die ons van San Cristóbal via een aantal watervallen en de ruïnes in Palenque ons daar zal afzetten. Eigenlijk een twee vliegen in een klap pakket. Kleine kanttekening: vertrek was 's ochtends om 04:00(!?) Om in de termen van mijn Aussie vrienden te spreken: "Jezus, it's early as fuck hé". Nou zeg dat wel. Helemaal na de vrijdagavond in het hostel waar ze free cocktails weggaven. Ik moet snel echt even bijkomen van al die gezellige avondjes in de hostels, bij een kampvuur of op dakterrassen. De route was weer eentje van vele bochten en een veelvoud aan weer die klotendrempels. Dat maakt dat 225km zo maar ruim 6 uur kan duren. Daardoor wilde slapen niet, maar was wel behoorlijk moe. Dit werd echter goed gemaakt toen de zon opkwam en we net boven de jungle reden. Een roze oranje gloed was zichtbaar aan de horizon en een ochtendnevel bedekte de jungle.
De eerste stop was Agua Azul en zoals het woord al zegt: blauw water. Een serie aan watervallen liep over in verschillende superblauwe pools waar we heerlijk in konden zwemmen. We zaten overduidelijk een stuk lager dan in San Cristóbal en ook midden in de jungle, want het was al lekker warm aan het worden. Zwemmen in de pools was dan ook heerlijk verfrissend.
Vervolgens was het weer een stukje verder naar een andere, 60m hoge, waterval Misol Ha. Ook dit was erg mooi om te zien. De laatste stop was waar het mij om echt ging: de ruïnes van Palenque. Midden in de jungle zijn deze ruïnes verstopt en een aantal uitgegraven. In tegenstelling tot de anderen die ik al in Mexico heb gezien, kon je deze ook van binnen bekijken. Zal er niet teveel over uitwijden, want het was er prachtig, maar zal dit keer de foto's hun werk laten doen.
  

Wat grappig is, is dat altijd ergens in een reis je één plek hebt waar het niet mee klikt. Dit kan om diverse redenen zijn, maar het gebeurd gewoon. In dit geval is dat Palenque voor mij. Er werd geadviseerd om niet in de stad te overnachten, maar 10 minuten daar buiten in de jungle. Met de Amazone-ervaring in Ecuador in mijn achterhoofd dacht ik direct: leuk! Via internet vond ik een leuk hotel met zwembad voor een prikkie volgens hun eigen site. Enthousiast liet ik dit aan mijn Aussie buddies zien en die wilden ook wel mee. Na de tour lieten we ons daar dan ook af zetten. Alleen bleek het toen net even anders. Die prijs klopte niet en het was twee keer zoveel. Tenzij we via Booking.com gingen boeken, dan kon het goedkoper. En we stonden verdorie gewoon bij de balie... Maar net toen ik wilde boeken, viel het internet weg en kon ik het vergeten. En denk maar niet dat die jongen achter de balie ook maar iets wilde doen. Het was of veel te duur betalen of pech. Toen werd het voor mij een principe kwestie en ging ik naar een ander hotel. Op het eerste gezicht prima, totdat ik binnen 5 minuten vijf spinnen met een lijf ter grootte van een oude rijksdaalder in mijn cabaña kwamen buurten zonder uitnodiging. Brr, nu ik het opschrijf krijg ik alweer kippenvel. Toen ben ik maar even in het zwembad gesprongen om te hergroeperen en een plan de campagne te bedenken. Die was er snel: Palenque en ik zouden afscheid van elkaar nemen. De volgende dag zou ik sowieso weggaan en lekker slapen na de ontdekking van monsters in mijn kamer zou ik toch niet. Ik geef de schuld aan een combinatie van vermoeidheid, slechte service, spinnen op binnen, gebrek aan leuke contacten en een verloren gevoel hebben. Dus kwam ik tot de conclusie dat er maar een ding opzit: vertrekken. Met de taxi naar het busstation gegaan en daar een kaartje gekocht voor de nachtbus van 23:00 naar Mérida, wat mijn al betaalde accommodatie weer compenseert. Sorry Palenque, je zult vast prachtig zijn, het ligt niet aan jou maar aan mij, maar de klik ontbreekt gewoon (en ik heb overal jeuk van die spinnen). Toedeloe! Lang leve de vrijheid van ongepland reizen!! En nu neem ik een reispil en lig ik de komende 8 uur in de bus in een coma.

Hasta luego!