Mérida

Bijna een week ben ik in Mérida geweest. Hier viel ik weer met mijn neus in de boter. Ik vond er vroeg in de ochtend een fantastisch hostel met zwembad. Ze waren zo vriendelijk om mij een ontbijt te geven en toegang tot de douche totdat ik officeel kon inchecken. Bij het ontbijt raakte ik in gesprek met een aantal mensen en het plan was al snel gesmeed om daarna na een cenote te gaan. Helaas viel deze een beetje tegen en was ie anders dan wat ik er van had verwacht. Maar het was wel gezellig. 's Avonds gingen we gezamenlijk een hapje eten en voor de volgende dag hadden we alweer een nieuw plan: Celestun.

Bij het ontbijt troffen we nog een stel en het Australische koppel waar ik al eerder mee had opgetrokken schoof ook aan, waardoor we een groep van 8 mensen hadden. Eerst liepen we vroeg in de ochtend in de hitte naar het busstation. Naar 10x vragen vonden er een collectivo (een minibusje die pas vertrekt als ie vol is of na een half uur wachten) die richting Celestun ging. Na een rit van twee uur kwamen we aan bij een mangrove vanwaar boten vertrokken. Het goedkoopste was een boot van zes mensen en na wat gesprekjes hier en daar vonden we een Mexicaans en een Canadees stel die wel twee boten wilde delen. In zo'n 15 minuten vaarden we naar ondiep water, waar het zwart, nou ja roze, zag van de flamingos. Een supermooie gezicht en een hoop lawaai. Onze schipper liet de wormpjes zien die ze eten en waar ze dus hun felroze kleur van krijgen. Gelukkig bewaardden de boten netjes hun afstand tot de vogels om ze niet teveel te storen. Dit is namelijk hun overwinteringsplek. Er zouden tussen de 15.000 en 20.000 flamingos verblijven. Terug vaarden we door de mangrove en konden we zwemmen in een cenote die geen grot was. We hadden als groep veel bekijks want de mannen sprongen van bomen af, maakten een salto en we hadden gewoon veel lol. Was net een kinderfeestje zeg maar Na de boottocht liepen we in een half uurtje naar het strand waar we een restaurantje op het strand met stoelen en tafels in het zand vonden die heerlijke visgerechten serveerde. Een koude Corona erbij en de zee en zon... wat wil je nog meer? Zwemmen in de zee misschien? Oké, doen we dat. Uitgespeeld liepen we terug naar de collectivo en bleek dat we dezelfde chauffeur hadden als de heenweg. Het ritje ging snel voorbij, want volgens mij viel iedereen in slaap toen we zaten. Ja, reizen is zeker vermoeiend.

Dag drie in Mérida was een bezoek aan drie cenotes. Vandaag was onze groep geslonken naar 3 personen, maar dat maakte het niet minder leuk. Wederom op zoek naar een collectivo, dit keer naar Cuzuma. Een korte rit van een uurtje en we werden bij mototaxi's afgezet. Dit is een soort van tuktuk. De mototaxi bracht ons over een hobbelige zandweg naar een heel droog bos. Hier stonden paardjes klaar om ons over een spoor op een zelfgebouwd karretje met treinwielen naar de cenotes te trekken. Via een klein gat in de grond en een ladder kruip je omlaag de grot in. Het is een beetje wiebelen, maar eenmaal in de grot, valt je mond open zo mooi is het. Alsof je in een andere wereld belandt. Cenotes zijn eigenlijk niets meer dan sinkholes, gecreëerd door water wat ondergronds stenen en grond heeft weggesleten en wat op een gegeven moment instort. Sommige hebben nog een dak waardoor het een grot wordt. Het grote gat is in de loop der tijd volgelopen met water en door de mineralen en gebrek aan vervuiling is dit het meest heldere water wat je ooit heb gezien. De cenotes kunnen heel diep zijn, maar bijna altijd zie je de bodem. Het mooie aan deze cenotes was dat in het dak een aantal gaten zaten waar het zonlicht door naar binnen scheen wat het geheel bijna een sprookjesachtig uiterlijk gaf. Hier hebben we een tijdje in het heerlijke water gezwommen en waren we de enigen hier. Echt heel heel mooi. Terug gingen we met hetzelfde vervoer en aan het eind van de middag kwamen we weer terug in het hostel.

Zoals overal ter wereld is het hier nu carnaval. Woensdag werd het carnaval geopend en wij hadden een parade verwacht. Met weer een grote groep van het hostel, gingen we met taxi's naar een festivalterrein. Het begon met vuurwerk en daarna was het uren luisteren naar wat ik noem Mexicaanse schlager. De basispasjes salsa kwamen goed van pas en allemaal deden we drie uur lang gezellig mee met de Mexicanen en dansten we. Het grappige was dat we gewoon van de groep weg konden lopen en met gemak elkaar weer konden vinden. Iedereen stak namelijk minstens een halve meter boven de mini Mexicanen uit. We hadden dan ook weer veel bekijks en lachers op onze hand. Ouderwets werd de nacht afgesloten met een hapje eten in een 24-uurs restaurant. 

Waar we eerst het plan hadden om met drie een auto te gaan huren, viel dit plan (letterlijk) in het water omdat we besloten dat we na al die drukke dagen rust nodig hadden en bij en in het zwembad bleven.

Ik heb dus weer een aantal superleuke dagen achter de rug en nu is het op naar Valladolid.