Bali

En dat was Bali! Hier kwamen we zondag rond de middag met een tijdverschil van +6 uur aan. Op het vliegveld dongen we af op een taxi die ons naar de scooterverhuur bracht. Hier lieten we onze grote bagage achter en pakten voor een week aan kleding in de rugtas. We reden rechtstreeks naar ons prachtige hotel in Ubud. Een kamer met uitzicht op rijstterassen en jungle. Een badkamer met enorme ramen en eenzelfde  uitzicht en 's nachts een prachtig concert van krekels, andere insecten en gekko's. Met de shuttle lieten we ons naar het centrum van Ubud rijden om hier een hapje te eten. En wat voor eten! Heerlijke saté, loempia's, groenten en rijst. Er zit zoveel smaak aan het eten. We nemen het er maar flink van deze week, want straks in Australië wordt het weer droge crackers en brood bij het ontbijt in plaats van Nasi Goreng.
Ubud is een leuk dorp. Gezellig druk met allemaal winkeltjes en mensen die je taxi's willen aansmeren, heel veel restaurantjes en duizenden scooters. Zonder scooter ben je hier nergens. Een auto heb je veel minder aan. De kleine straatjes en random langs de weg geparkeerde wat dan ook maken het soms lastig voor een auto om door te kunnen rijden. Op de scooter daarentegen cross je er langs en rechts bij langs. Of over de stoep als dat beter gaat. Toettoet! Pas op, ik kom eraan! Het fijne hier is dat het er 's avonds niet veel koeler is dan overdag, waardoor we nog heerlijk buiten zaten te eten tot laat op de avond. Genieten!

Een goed nachtje slapen en de volgende dag stapten we op tijd op de scooters om de omgeving van Ubud te verkennen. We begonnen met een wandeling genaamd Campuhan Ridge Walk. Een korte, maar mooie wandeling tegen een heuvel omhoog met vrij uitzicht links en rechts. We liepen naar een klein dorpje bovenop waar we op kussentjes op de grond genoten van een verse fruitdrank. Het dorpje had allerlei kunstenaars die hun spulletjes vanuit hun winkeltje verkochten. Schilderijen, houtsnijwerk, bewerkte kokosnoten. Erg mooi en authentieker dan die souvenirs in de winkeltjes en kraampjes elders. Via dezelfde weg terug kwamen we weer bij onze scooters en was de volgende stop de Tegenungan waterval. Over toeristisch gesproken! Maar ook hier was het niet heel storend en hebben we wel genoten van alles. We aten er weer een heerlijke lunch en daarna was het op naar twee tempels. Een ervan was de Pura Titra Empul. Daar kon je meedoen met een reinigingsritueel door onder diverse stralen water die vanuit een heilige bron komen door te lopen. Bert zag er trouwens geweldig uit in zijn sarong die je dient te dragen voordat je de tempel ingaat 😉.
De laatste stop waren de Tegallagang rijstvelden. De route er naartoe was geweldig! Kleine wegen door kleine dorpjes, langs rijstvelden en palmbomen. Boertjes hard aan het werk op de rijstvelden, vrouwen die spulletjes verkochten vanuit een klein winkeltje aan huis en kinderen en volwassenen die ons groetten of naar ons zwaaiden. Bij de rijstterrassen zelf was het weer druk en stonden overal kraampjes met dezelfde souvenirs als elders. We vonden een leuk cafeetje waar we weer zo'n heerlijk vers fruitdrankje bestelden en we uitzicht hadden over de rijstvelden.
Het einde van de dag naderde en we reden weer terug naar ons hotel waar we heerlijk konden afkoelen in het zwembad. In het donker zagen we overal vuurvliegjes begon het openluchtconcert weer te spelen.

De volgende dag vertrokken we op onze scooters richting Munduk. Een klein dorpje op zo'n 700m hoogte met prachtig uitzicht. Onderweg stopten we bij de Jatiluwih rijstterrassen waar we een leuke wandeling door en over de rijstvelden hebben gemaakt. De route bracht ons vervolgens naar een tempel op het water Pura Penataran. Heel mooi, alleen jammer van het pretparkgebeuren er omheen. Terug op onze scooters en we gingen verder en verder omhoog over kronkelwegen richting ons hotel in Munduk. Onderweg nog prachtig uitzicht over twee meren die naast elkaar lagen, creatief genaamd Twin Lakes 🤔. Het hotel was weer fantastisch gelegen met uitzicht op de immer groene bergen.

Vanaf Munduk was het een behoorlijke rit naar onze volgende stop: Amed. Maar wat was beheerste gedeelte mooi! De navigatie stond kennelijk ingesteld op kortste route, wat voor een heel avontuurlijk   ritje zorgde. Op een gegeven moment moesten we linksaf slaan en belandden we op een weg die bestond uit betonblokken met gaten op het meest gunstige moment en losse stenen en gravel in het meest ongunstige moment. Omdat de weg alleen maar omlaag ging hadden de remmen het flink te verduren. We reden langs boerderijtjes, fruitplantages, kruiden die langs de weg lagen te drogen, boertjes die zwaaiden en kinderen die in hun uniform op weg waren naar school. Maar na 12 km hobbelen, witte handen van het inknijpen van de remmen en een beetje (angst)zweet op de bovenlip stonden we ineens aan de kust. In Lovina wel te verstaan. Hier vonden we een korte stop voldoende en na een hapje eten en wat drinken stapten we weer op de scooters voor 70 km langs de kust richting Amed.

In Amed was het voor ons even de rust erin. We vonden een heerlijk plekje vlak aan het strand, een bungalowtje met terras bij een al net zo fijn restaurant. En laat daar nu ook een duikschool bij zitten. Direct geregeld dat we de volgende dag een refresher course zouden doen en daarna nog een vrije duik. Toen dat afgesproken was, was het zwemkleding aan en doken we de heerlijk warme zee in. De zon begon al langzaam onder te gaan achter de bergen en wij trokken nog wat baantjes. Daarna sprongen we, nadat Bert een enorme spin had vermoord, onder de douche en schoven we aan bij het avondeten in het restaurant.

De volgende ochtend pasten we na het ontbijt onze wetsuits en reden we een heel klein stukje richting een baai. Hier bespraken we eerst onze schriftelijke overhoring over het duiken, waarna onze instructrice uitlegde wat we gingen doen. Vanaf het kiezelstrand liepen we de zee in en deden eerst de basisoefening op de knieën onder water. Daarna gingen we verder onder water om allerlei standbeelden met koraal en visjes te zien. We eindigden met een zeepaardje. Na de heerlijke Indonenische lunch was het tijd voor duik twee, een 'wall' die door liep tot 40m diep. We zagen allerlei soorten koraal en veel soorten vissen, murenes en zelfs een schorpioenvis die over de bodem wandelde. 's Avonds aten we bovenop een berg in een restaurant gemaakt van bamboe en touw.

Vrijdag was het een rit weer terug de drukte in van Denpasar en omgeving tot we in toeristisch Bali belandden. Canggu zou de laatste overnachting in Bali zijn. De zonsondergang hier was heerlijk op loungekussens op het strand met een Bintang in de hand. Om de reis ontspannen af te sluiten hebben we de laatste dag op het eiland deels doorgebracht in de spa waar we zo soepel als elastiek weer vandaan kwamen. Daarna was het scooters inleveren en met de taxi naar het vliegveld om daar te horen dat de vlucht was uitgesteld tot de volgende ochtend 7.30 uur. Gelukkig was het de nacht over waardoor we als vee naar een bus werden geleid die ons naar een hotel bracht waar we nog een paar uur kunnen slapen. Hopelijk gaan we morgen dan toch echt naar Australië!