The Ningaloo Reef

Toen we in Exmouth aankwamen, hebben we eerst het visitors centre met een bezoekje vereerd. We kregen informatie over wat er te doen was en bezochten een soort tentoonstelling over Exmouth. Dit kleine dorpje in een soort uithoek van Australië heeft een enorm rijke geschiedenis. De eersten aan wal waren Nederlanders, vanuit Broome kwamen er parelvissers hun geluk beproeven, later zochten ze naar olie en werd walvisvangst een korte hype. Maar het waren uiteindelijk de Amerikanen met wie ze een sterke verbintenis aangingen. Vanwege de oorlogen zocht Amerika een strategische plek om hun black spot in radiocommuncatie in de Indische Oceaan te overbruggen en vonden Exmouth daar de ideale locatie voor. Ook kon men tot 40mtr diep communiceren met de onderzeeërs voor refueling. Hierdoor staan er nu dertien communicatietorens (a la Bovensmilde) op een afgelegen stukje gebied met een hoogte van het Chrysler Building in New York. Verder kregen we in een oude Amerikaanse schoolbus op een schermpje allerlei leuke verhalen te horen en zien van mensen die al hun hele leven in Exmouth wonen over het dorpje, de drive in bioscoop, de eerste winkel, enzovoort. In 1999 heeft een cycloon het dorpje goed te grazen gehad. Dit konden we ervaren door in een soort huiskamertje te gaan zitten waarbij we nieuwsberichten zagen van toen en door een raam te storm voorbij zagen razen. Moet vast heel beangstigend zijn geweest. Na dit leuke bezoek stapten we in de auto en reden naar het meest noordelijke punt van het schiereiland en hadden vanaf de vuurtoren prachtig uitzicht over de baai en helderblauwe zee. Prachtige witte strandjes vormden hier en daar een barrière tussen de duinen en de zee.  Aan de rand van het dorp vonden we een superleuke camping waar we ons installeerden. 's Avonds aten en dronken we wat bij de lokale brouwerij onder het genot van een live bandje.
De hele volgende dag hebben we op de camping gehangen. Rustig ontbijten, de auto leeghalen, alle was verzamelen die zich ondanks een wastas door de auto verspreid, de was doen, auto opnieuw inpakken, boek lezen, spelletje doen, bij het zwembad hangen. Hoewel we niet veel van dit soort dagen hebben, was deze wel even genieten. De dag wilde wel voorbij zeg maar. Om het af te sluiten gingen we voor het meest luxe restaurant van Exmouth waar we echt enorm genoten van het eten. Soms is dat even nodig buiten de pasta en rijst prakjes op ons tweepittertje om.

De dag erna vertrokken we richting Cape Range National Park. Dit park staat eens niet alleen maar in het teken van gorges, maar vooral het prachtige Ningaloo Reef dat helemaal doorloopt tot aan Carnarvon in het zuiden. Ook hier bezochten we eerst het visitors centre, maar onze Wikicamps app heeft meestal nuttigere info dan wat je in de centres krijgt te horen. We boekten een overnachting in het park en pakten onze snorkelspullen, uv-shirts en stapten bij Lakeside het water in. We dreven nog niet met ons gezicht in het water of de eerste schildpad kwam al relaxed voorbij zwemmen. En daarna nog een. Niet de allermooiste snorkelspot, maar zeker genieten in het heldere water. Omdat het al richting het einde van de middag liep, besloten we om rechtstreeks naar de camping te rijden en de volgende dag de andere snorkelspots te bezoeken. De camping,  Osprey Bay, had een prachtige locatie. Bovenop een duinenpan met uitzicht over de baai. We zetten ons tentje op, kookten voor de verandering lekkere pasta en daarna was het tijd om het zoutwater van ons af te spoelen. Helaas had de camping geen douches, dus creëerden we er maar weer een. Watertank op de bovenste tree van de ladder van de tent vastzetten met touw. Handdoeken eromheen als een soort douchecabine en het reclamematje van Kings (het merk van de tent) als douchematje op het schelpenzand. En dat wil perfect! Zelfs haar wassen is geen probleem.

In de ochtend gingen we om wakker te worden snorkelen in deze baai. Hier zagen we vooral veel visjes en her en der groeide koraal. De volgende snorkelspot was een driftsnorkel bij Turquoise Bay, een plekje die z'n naam absoluut eer aandeed.Op het strand liepen we richting het zuiden, waarna we in het water boven een koraalbank gingen zwemmen. Vervolgens lagen we heerlijk rustig aan de oppervlakte de prachtige onderwaterwereld te bekijken terwijl we werden meegevoerd door de stroming. Op tijd moesten we weer richting het strand zwemmen om niet de open zee op te komen. Uit het water hadden we behoorlijk trek gekregen en aten we op onze stoeltjes een lekker wrapje met rijst en tonijn en een koud drankje erbij. De laatste snorkelplek kon alleen tussen een bepaalde tijd omdat het koraal daar zo dicht aan de oppervlakte zit, dat bij te laag tij je het kapot maakt. De plek heet Oyster Stacks en is precies dat. Het was een hele uitdaging om ongeschonden in en uit het water te komen over de in steen vast komen te zitten vlijmscherpe schelpen. Maar het lukte en de beloning was zeker de moeite waard. Prachtig koraal en evenveel mooie vissen, klein en groot. Wat was Cape Range mooi zeg!
We bleven die nacht nog een keer in Exmouth en daarna reden we door naar Coral Bay.

Coral Bay is niet meer dan een straat, een bakkerij, supermarkt, tourshops en twee campings. Maar wat een heerlijk plekje! We stonden toevallig op de camping waar ze zoet water hadden, want het dorpje heeft nog geen aansluiting op zoetwater. Het strand lag op 1 minuut lopen. Nadat we onze auto weer op een kampeerplekje hadden gezet, boekten we direct een snorkeltour voor de volgende dag. En niet zo maar een, maar eentje waar we hopelijk mantaroggen zouden zien.
De volgende ochtend stonden we om 08:00 uur een wetsuit te passen en een half uurtje later zaten we op de boot en vaarden we over het heerlijk kalme, heldere water van het Ningaloo Reef naar onze eerste snorkelplek. Het was eerst even koud, maar eenmaal met het hoofd in het water zagen we enorme koralen met allerlei visjes. Halverwege stopten we bij een cleaning station voor haaien die hier hun tandjes laten doen door bepaalde vissen. Hier zwommen reefsharks een voor een langs en weer verder. Supermooi om te zien! Het volgende spotje waar we stopten was een plekje waar veel schildpadden zwommen om te eten. Vanaf de boot zagen we af en toe een koppie boven water komen om adem te halen. Ik praatte met een van de crew die vertelde dat er een spotterplane de lucht in zou gaan om te kijken waar de mantaroggen aan het zwemmen waren, zodat onze kansen om ze te zien aanzienlijk toenamen. De boot vaarde op aanwijzen van de piloot in een bepaalde richting en wij werden geadviseerd onze flippers aan te doen en maskers op. We zaten op de rand van de achterkant van de boot toen er gezegd werd dat we snel het water in moesten. Dus we gleden het water in en waren nog druk aan het rondkijken waar onze gids heen wees toen een meid van de crew riep: face in the water! Face down! Uiteraard deden we dat en precies op dat moment zwommen er twee enorme mantaroggen onder ons door. Ze leken geen zin te hebben om bij ons te stoppen en niemand van ons zwemt 50km/u dus weer aan boord en wachten op een nieuwe aanwijzing. We zaten nog niet in onze positie en het was alweer: in the water! Onze razendsnelle zwemmende gids zocht ze voor ons op en wees met z'n arm in de richting waar we heen moesten zwemmen. En dat was geen ontspannen tempo, nee vol gas tegen de stroming in, gaan met die banaan. Half buiten adem kwamen we dichterbij en zagen twee grote zwarte vlekken in het water steeds meer vorm krijgen. Eenmaal boven de mantaroggen vielen we even stil. Wat een imposante en elegante dieren. Om voedsel te verzamelen zwemmen ze over de kop constant rondjes. Een soort koprollen. Maar met die enorme vleugels zag het er heel rustgevend en ontspannen uit. En ze bleven maar rollen en rollen totdat ze ineens er doorheen zwommen en alle plankton die ze verzameld hadden naar binnen haalden. Heel langzaam, langzaam genoeg voor ons om ze bij te houden, zwommen ze weer verder. Er kwamen nog twee mantaroggen bij en met z'n vieren achter elkaar, in hiërarchische volgorde, zweefden ze met hun immense vleugels door het water. We klommen weer aan boord, maar al direct weer gingen we weer in het water om de mantaroggen nog een derde keer te spotten. Wat een ervaring! We waren helemaal onder de indruk. Toch wisten we ook de derde snorkelspot, koraaltuinen, enorm te waarderen. Een plek waar er nog gewoon gezond koraal in overvloed is en het wemelt van de vissen en andere zeedieren die hier gelukkig leven. Wat een mooie dag hebben we gehad! We twijfelden nog of we moesten duiken, maar dat is niet nodig. Wat een fantastische week was dit weer!