Loi Krathong festival en Kanchanaburi

De laatste avond voor mij in Bangkok heb ik het Loi Krathong festival mee mogen maken. Vanuit het hostel konden we een ‘krathong’ maken. Een soort drijvend bloemstukje van prachtige bloemen. Deze worden in een stukje bananenboomstam gestoken. Een kaarsje of wierrookstokje erin en je ‘ krathong’ is klaar. De bedoeling is dan dat je naar de rivier gaat, de ‘krathong’ aansteekt en met de stroom laat meedrijven. Net daarvoor doe je een wens voor de godin van de rivier die met de rook naar haar wordt gestuurd. Het was ontzettend druk bij de rivier en daarbij waren er allerlei festiviteiten, waaronder vuurspuwers en een bandje met echt de meest vals zingende zanger ooit. Best hilarisch eigenlijk haha. Op weg terug van het festival en het te water laten van de ‘ krathong’ kwam ik via Kao San Road en omstreken. Heel bizar daar. Daar zitten vieze, vooral Westerse mannen op Thaise vrouwtjes, mannetjes of mannetjes verkleed als vrouwtjes te wachten. Kamers zijn te huur per uur en geloof me, er stond een rij te wachten! Daarnaast verkopen ze er echt alles, inclusief de beruchte gefrituurde sprinkhanen, maden en ander ongediertje. Brr echt niet mijn plekje, maar wel bijzonder om te zien. 

De dag erna heb ik de bus gepakt naar Kanchanaburi. Een vrouwtje op een ‘song loi’ oftwel fietstaxi,peddelde me gestaag naar mijn onderkomen pal aan de rivier Kwai. Echt zo anders dan Bangkok en met een fantastisch uitzicht. Ik had daar een zogeheten river raft, een huisje op het water. Het is hier zo rustig. Mijn uitzicht bestaat uit een vlot stromende rivier met daarin af en toe een voorbij dobberende kokosnoot. Daarachter liggen bergen en jungle en op de achtergrond waren allerlei vogels aan het fluiten. Wat een plekje. Op aanraden van de Lonely Planet naar Apple’s Retreat gegaan om te eten. Een heerlijke massamancurry gehad. Daar ook meteen een tour geregeld en mijn onderkomen voor de volgende nacht. Want hoewel het uitzicht prachtig was, was ik iets minder enthousiast over de kamer zelf om er twee nachten te blijven. Heerlijk om zo flexibel te kunnen reizen ;-) 

De volgende dag stond om 08:00 uur een minivan klaar om mij en 9 anderen me te nemen voor de rest van de dag. Het kon gewoon niet uit om alles zelfstandig te doen en nu was het geregeld. Zitten en je wordt gebracht. Ook wel een keertje lekker. Daarnaast ook leuk om wat extra info van een gids te krijgen. Na de vorige ervaring m.b.t. de minivan wilde ik er eigenlijk niet weer in, maar ik heb al door dat je daar in Thailand niet aan ontkomt, wil je jezelf vervoeren. Dus met volle tegenzin erin, maar het viel 100% mee. Zal wel aan de chauffeur gelegen hebben. Na een uurtje rijden door een prachtige omgeving kwamen we bij de Erawan watervallen aan. Zeven lagen telt de waterval en in totaal is het 2 kilometer wandelen om ze alle zeven te zien. Volgens onze gids was het ook prima tot nummer 5. Bij elke lag was er een natuurlijk zwembad te vinden. Ik ben doorgelopen tot lag vijf en het al alsof ik had gezwommen, dus heb lag 6&7 maar overgeslaan. Het is hier ontzettend tropisch warm en als je je grote teen beweegt zweet je al bij wijze van, dus kun je je voorstellen hoe het is om 2 kilometer gestaag omhoog te lopen. Bij de vijfde laag ben ik weer afgedaald met de bedoeling om in 1 van de pools af te koelen. Maar er zaten in elke pool enorme vissen! Dat had ze er even niet bij verteld. Dus het maar bij pootje baden gelaten en dat was al heerlijk verkoelend. Na Erawan falls wederom fantastisch Thais gegeten. Ben echt nog van plan om ergens een kookles te gaan volgen hier. Na de maaltijd gingen we op weg naar Hellfire Pass, waar de spoorweg richting Birma in WOII onder onbeschrijfelijke omstandigheden door krijgsgevangenen en mensen uit Siam en onder druk van de Japanners moest worden gebouwd. Zeer indrukwekkend allemaal. Gelukkig warden we daarna bij het station afgezet voor een luchtige wandeling en rit over een gedeelte van het spoor. Als afsluiter reed onze chauffeur ons terug naar Kanchanaburi waar we de ‘ bridge over River Kwae’ konden bekijken en bewandleen. Al met al een leuke, indrukwekkende en leerzame dag. Weer met allerlei mensen gepraat waaronder een Thaise man die vier weken in Nederland is geweest om Nederlands te leren en nu als gids voor de Nederlandse toeristen in Thailand fungeert. Echt knap hoe goed hij Nederlands sprak. Ik begin nu net hallo en dankjewel in het Thais te leren. Spreken welteverstaan, want scrhijven waag ik me echt niet aan met al die tekentjes. 

Vanochtend ben ik in de bus gestapt richting Ayutthaya. Niet een luxe 1e klas, maar een ietwat gammele bus met de raampjes op en ventilators aan het plafond. Bij de chauffeur stond bovenaan een boeddha in een glazen hokje die mee flikkerde met de richting als de richtingaanwijzer uitging. Ik kon ook met een minivan die drie keer zo duur was en een keer zo snel, maar had deze ervaring niet willen missen. Voor mij zat een jongen met een kip in een doosje. Daar kwam ik later pas achter, maar heb me ongeveer twee uur afgevraagd waar dat getok toch vandaan kwam. Ook ontbrak er een toilet en met een rit die ongeveer drie uur duurt, weet ik nu al dat mijn blaas het daar niet eens mee gaat zijn. Net als een bordje bij een kustwerk waar opstaat: do not touch. Juist dan wil je het wel. Met de wind in mijn haren en de zon op mijn bovenarm (juist ja, verbrand) tuften en hobbelden we rustig door het verkeer richting Ayutthaya, de hoofdstad van het oude Siam. 
Bij het hotel werd ik zeer vriendelijk ontvangen door een goed Engels sprekende receptionist die me met een kaart erbij een volledige wandel- of fietsroute heeft uitgestippeld om langs belangrijke/mooie ruines van de stad te leiden. Via hem heb ik ook een tuktuk kunnen regelen die om 17:00 voor mij klaarstond. Een heel vriendelijk Thais mannetje heeft me twee uur rondgetuft in zijn tuktuk en me veel 'wat' (tempels) laten zien, zowel nog bij ligt als bij zonsondergang en in het donker. Geweldig zo'n mannetje. Voor twee uur, koste me dit iets meer dan een tientje. En dan kan ik niet geloven dat er net twee Duitse meiden kwamen vragen of ik ergens een bed van rond de 100 baht (zo'n 2/3 euro) wist, want ze hadden niet zoveel geld te besteden. Ik hoop echt dat ze niet op andere dingen bezuinigen, want als je hier net iets meer (en dan heb ik het echt over een paar euro's per dag) besteed, kom je op zulke leuke plaatsen en doe je hele leuke ervaringen op. 
Hij heeft me zelfs nog langs het station getuft, zodat ik mijn treinticket op de nachttrein naar Chiang Mai kon kopen. Dank u chauffeur ' Dan'. 

Goh, weer een heel verhaal, maar je maakt wat mee zo. En wil het niet vergeten, want dan kan ik het mooi weer in mijn fotoboek plaatsen. 

Tot mijn volgende verslag! 

Liefs