Strand, mangroves en wildlife in Cocoa Beach

Afgelopen maandag kon ik de huurauto ophalen. Nog steeds niet helemaal uit de jetlag was ik ook nu weer vroeg wakker. Christine, de vrouw die zoveel kletste, had een lief briefje achter gelaten met dat ik haar maar op Facebook moet toevoegen en als ik nog van gedachten verander langs mag komen om die kampeerspullen op te halen. Je kunt zeggen wat je wilt van Amerikanen, maar net zoals aan de westkust zijn ook hier de mensen alleen nog maar vriendelijk en af en toe dat overdrevene van ‘mam’ ‘dear’ ‘honey’ en ‘how are you’ maar geen antwoord verwachten, moet je maar gewoon voor lief nemen. Gezien de tijd heb ik rustig ontbeten en afscheid genomen van het prachtige strand van South Beach. Afhankelijk van het weer en mijn reisschema, kan het maar zo zijn dat ik hier nog een dag of twee terug kom aan het eind van de reis. 

Bij Alamo, het autoverhuurbedrijf, stond een dame achter de balie die nogal verveelt en in razend tempo alles uitlegde over de huurauto, het contract en de voorwaarden. Als je geen vloeiend Engels spreekt, was het niet te doen. Ze vertelde dat ik een basismodel auto had en voor slechts $12 per dag kon upgraden naar een Mustang de luxe met leren stoelen. Mwoah, daar blijven mijn billen alleen maar aan vastplakken als het zo warm is en dat werd me ook veel te duur. Eerst maar eens zien hoe mijn ‘basismodel’ eruit zag. Nou, ik zal je vertellen, dat was niet verkeerd! Een Chrysler, geen idee wat voor model, stond op mijn te wachten. Niks basismodel, maar een toffe auto waar het dak van open kan en met een goede muziekinstallatie. Het enige wat daardoor niet kan is mijn backpack in de kofferbak. Maar dat maakt mij niet uit, dan gaat die toch lekker op de achterbank. Toen ik goed geïnstalleerd was, eerst maar eens zo weggereden op zoek naar een winkel om een flinke watervoorraad in te slaan. Bij de 7-Eleven hadden ze 24 flesjes water voor nog geen $5 dus daar kan ik wel even mee vooruit. Gelukkig was het daar niet zo druk en kon ik mooi even uitvogelen hoe dat dakje omlaag moest zonder al teveel bekijks en even later was ik onderweg op de A1A richting het noorden en voelde ik me helemaal vrij en blij. Muziekje erbij aan, wind in de haren, zon er bij en een grote grijns op mijn gezicht. Precies zoals ik het me had voorgesteld :-D Mijn eindbestemming van die dag was Cocoa Beach. 

Het was een hele mooie route langs de kust en door onder andere Fort Lauderdale, Boca Raton en West Palm Beach. Plaatsen waar een heleboel geld zit. Het ene huis nog groter dan de ander met opritten van een kilometer, prachtig aangelegde tuinen met palmbomen en gemanicuurd gras. In een flits zag ik zelfs een huis met rondom bijna alleen maar glas. Moet je je voorstellen dat je daar in de woonkamer zit: elke dag een prachtige zonsopgang en de zee op een paar meter afstand. Dit was zo’n typisch geval van als ik de jackpot ooit win… dan wordt dit mijn derde huis (mijn tweede staat nog steeds in Nieuw-Zeeland). 

Ik wilde in eerste instantie de hele weg richting Cocoa Beach via de A1A rijden, maar dit duurde behoorlijk lang dus heb ik een stukje geskipt en via Interstate 95 verder richting het noorden gereden. Rond 17:00 uur kwam ik aan bij mijn slaapplek in Cocoa Beach. 

Net zoals aan de westkust, ontbreekt het ook in Florida aan hostels. Echt goedkoop slapen en met name het contact met andere reizigers is helaas nauwelijks aanwezig. Maar ik vermaak me er niet minder om en er zijn genoeg Amerikanen in voor een praatje. Die avond had ik nog een mail gestuurd of ik mee kon kajakken in de mangroves van Banana River en 1000 Islands. 

De volgende ochtend had ik een reactie dat er om 11:00 uur een tour gepland stond en er nog plek was. Iets voor 11:00 uur stond ik klaar op de afgesproken plek en werden ik en een ouder stel opgewacht door Tim, een gids vol passie voor de omgeving, flora en fauna. We kregen een korte instructie en in zeer comfortabele sit-on-top-kajaks gleden we het water in en begon een tweeënhalf uur durende, zeer relaxte, tocht. En wat was dat prachtig! Vanwege de windrichting begonnen we met een stuk door de mangroves te kajakken. Het kost jaren om de waterwegen echt te leren kennen en niet meer te verdwalen. Sommige plekken waren tunnels van mangrovebossen waar we alleen doorheen konden door ons aan de takken vooruit te trekken. Na een paar minuten kajakken waren we uit de bewoonde wereld en was het heerlijk stil. Alleen het geluid van af en toe een cicade, vogels en springende vissen, verbrak de stilte. Op de open stukken vlogen er pelikanen, zwarte gieren, visarenden, en andere soorten vogels waarvan ik de namen niet meer weet boven ons. Tim had hele verhalen over de omgeving en wat dit stukje natuur betekend en welke functies het heeft. Hoewel het nu niet het seizoen is, waren de afgelopen dagen zeekoeien in de mangrove gespot. Daar gingen wij nu ook naar op zoek alleen stuitten we op wat anders. Ineens zagen we twee vinnen boven het water uitsteken. Die waren van twee dolfijnen die rustig voorbij zwommen. Op een gegeven moment hadden ze ons door, maar trokken zich niet echt wat van ons aan. Ze gingen rustig hun gang en op jacht naar vis en gaven een show weg voor ons. Omdat het water ondiep is, draaien ze op hun zij om achter vis aan te gaan, zodat ze meer snelheid kunnen maken. Ze bleven wel een kwartier bij ons in de buurt, toen ze uiteindelijk richting het open water gingen. Even later kwam er ook nog een mannetje voorbij zwemmen die dezelfde werkwijze hanteerde en daarna achter de dames aanzwom. Een jonge pelikaan dacht waarschijnlijk: wat die dolfijnen kunnen dat kan ik ook en dook vlak naast de kajak het water in om een visje te pakken. Helaas hebben we geen zeekoeien gezien, maar dat kon mij echt helemaal niets schelen. Wat een prachtige ervaring! Volgens mij heb ik de hele tijd met open mond rond gepeddeld. Helaas waren we daarna alweer snel terug bij het beginpunt en zat de trip erop. Wat mij betreft hadden ze mij daar achter gelaten... 

Omdat het nog vroeg in de middag was, ben ik na deze prachtige trip naar het centrum van Cocoa Beach gereden. Een van de grootste surfshops ter wereld, Ron Jon, zit daar. Dat is niet eens een winkel meer, maar bijna een Disneyattractie. Daarachter heb ik de auto geparkeerd en via de 7-Eleven een salade en wat fruit gehaald en dit lekker op mijn handdoek op het strand in de zon opgegeten. Daarna was het natuurlijk tijd voor een dutje, wat ook prima op datzelfde strand en diezelfde handdoek in de zon te doen is ;-) 

Tegen 16:30 uur begon de zon al wat onder te gaan en heb ik mijn boeltje bij elkaar gepakt en ben ik naar de Cocoa Beach Pier gegaan. Aan het einde van de pier zit de Mai Tiki Bar. Een gammel hutje met lekkere cocktails en zicht op de golven die door het getij wat hoger zijn en de surfers die daar gretig gebruik van maken. Met de ondergaande zon op de achtergrond was het voor mij de perfecte afsluiting van een perfecte dag. 

Vanochtend werd ik wat laat wakker, omdat het brandalarm midden in de nacht twee keer was afgegaan. Ik dacht dat ik het bestierf, zo schrok ik wakker van de herrie van dat ding. Het heeft wel een paar minuten geduurd voordat mijn hartslag weer een beetje op normaal niveau was. Na een ontbijt in het motel, heb ik mijn spullen bij elkaar gezocht en ben ik nog even een uurtje naar het strand gegaan. Ik kan echt zo van de zee genieten. De eindbestemming van vandaag is Orlando en dat ligt op slechts een uurtje rijden van Cocoa Beach. Daarom heb ik een omweg genomen en ben ik via Merritt Island Wildlife Refuge gereden. Dit bleek een zeer goede keuze. In dit natuurgebied hebben ze een onder andere route uitgezet van 7 mijl die je met de auto kunt rijden. Het deed me een beetje aan Kruger Park in Zuid-Afrika denken. De route ging door een gigantisch moerasgebied en hier bewees de cabrio niet alleen zijn ‘materialistische’ kant, maar ook de praktische kant. Met het dak omlaag zag en hoorde ik zoveel meer. De hele route bijna stationair gereden, om uit te kijken naar beesten. En beesten heb ik gezien! Weer allerlei vogels, vlinders, maar ook een enkel schildpad en een eekhoorn die net zo schrok van mij als ik van hem. En oké, ik wist dat Florida bekend is vanwege de alligators en heb dat vaak genoeg op televisie gezien, maar om ze dan vervolgens ook in het echt te zien, is toch andere koek. Vlak voor het eind van de route lagen in totaal een stuk of vijf alligators op eilandjes in het water te zonnen of dreven wat rond. Ook nu viel mijn mond weer open. Ik heb echt ontzag voor die beesten. Ze lagen behoorlijk dichtbij en waren verre van klein en schattig. Eentje zwom heel langzaam mijn kant op en keek me nogal waarschuwend aan. Volgens mij hoorde ik zelfs het deuntje van Jawsn ergens op de achtergrond. Onder de indruk en een paar foto’s rijker, ben ik uiteindelijk weer doorgereden en zat deze mooie route er helaas alweer op. 

Daarna was de weg naar Orlando natuurlijk geen klap meer aan. Het was nu echt rijden om ergens te komen, maar het was maar een uurtje. Onderweg besloot ik de halflege tank maar even te vullen, aangezien de benzine er erg goedkoop was. Tja en daar zit je dan in je luxe huurauto op zoek naar een manier om de tankdop open te krijgen. Je verwacht een knopje ergens op of nabij de deur van de bestuurderskant, maar nee. Dan toch maar even het instructieboekje van de auto bekijken. Hier staat alles in beschreven, maar(en je raad het al) niet hoe je die tankdop open doet. Toen maar geprobeerd eraan te duwen en trekken en floep, daar ging hij open. Blijkt dat je er op moet drukken, net zoals bij sommige kastdeurtjes. Oké, misschien had ik dat eerst moeten proberen in plaats van op zoek te gaan naar een knopje. Toen nog wat gestuntel met het tanken, maar na ongeveer 15 minuten kon ik toch weer op pad en ben ik nu op mijn bestemming van de komende dagen: Orlando. Een grote stad wat vooral bekend staat om de Disney parken, Seaworld, Universal Studios, etc. Dus morgen mag ik even weer kind zijn (als ik dat niet al de hele vakantie ben) en ga ik naar Adventure Island van Universal Studios. Het wordt niet zo warm, een graad of 21, dus prima weer om een pretpark te bezoeken. 

Nou, dat was het weer voor de afgelopen dagen. Het is (alweer) een heel verhaal geworden, maar vind het lastig om kort van stof te zijn op papier.