Dobberen op de rivier in Palomino

De afgelopen dagen zijn we in Palomino geweest. Een klein hippiedorpje met onverharde wegen aan de noordkust van Colombia. Na Bert z'n kapperavontuur kwamen we aan het einde van de middag aan. Met onze Gol lukte het nog net om, zonder vast te komen zitten in een modderplas of bovenop een uitstekende rots, bij ons hostel te komen. Hier hadden we een enorm en comfortabel bed met klamboe, wat wel even fijn was na het 140x190 bedje in Minca 😉. Het was bloedheet in Palomino. De luchtvochtigheid is ook hier weer immens. Niks doen en je zweet al. Bij het hostel hadden ze wasservice waar we na twee weken dankbaar gebruik van maakten. We hadden zes kilo was. Wij vonden dat niet enorm veel, maar de dame van de receptie was behoorlijk onder de indruk. 

Woensdag gingen we na het ontbijt tuben. De jongen die nu bij de receptie zat, schreeuwde een keer naar de overkant waar een tourbureautje in een vierkant klein hokje zat. 10 minuten later waren we omgekleed en stapten we beide achterop twee mototaxi's die ons zo ver mogelijk de berg op zoude  brengen. Bert kreeg al een band mee en droeg deze mee op de motor. Die van mij lag bij de start van de wandeling. Al hobbelend over de keien, door gaten en stijle stukjes op, leverden de bestuurders ons in een stuk bij de start van de wandelroute af. Vanaf hier was het 25 min door de hitte lopen. Bert was zo lief om na een poosje mijn band ook te dragen. Het koele water van de rivier was heerlijk verfrissend en in anderhalf uur dobberden we rustig de rivier af tussen de  prachtige groene natuur door. Aan het einde van de rivier lieten we onze tubes achter en liepen we over het strand langs de zee terug naar het dorpje. We koelden weer af in het zwembadje bij het hostel. S avonds aten we een hapje bij een goede pizzeria met comfortabele stoelen. Terwijl wij daar zaten, begon de salsales en werden we gratis en voor niets getrakteerd op de danskunsten (of het gebrek daaraan) van een groep backpackers. Een zwerfhond wilde ook graag mee doen en sprong steeds tegen de dansers omhoog. Wij vonden het diner- entertainment wel geslaagd 🤣

We hebben nog even de tijd voordat ons busje aankomt. Het schip waarmee hij vaart, de Goliath Leader (die naam wekt vertrouwen), wordt 17 juli in Cartagena verwacht dus we hebben nog even. Daarom bleven we nog een dagje in Palomino hangen waar we helemaal niks hebben gedaan behalve drankjes drinken en hapjes eten bij tentjes langs de zee. 

Vandaag zijn we doorgereden naar Riohacha, een van de laatste grotere plekken in het noordoosten voordat we een paar dagen off grif zijn. Morgen brengt een taxi ons naar Uribia waar we in een 4x4 stappen richting het woestijndorpje Cabo de la Vela in Wajuu-gebied. Hier blijven we een aantal dagen om te kitesurfen. Er is bijna niks, dus we moeten zelf water meenemen. Heel benieuwd hoe het zal zijn zo ver van de bewoonde wereld.