Cartagena

Vorige week vrijdag kwamen we aan in Cartagena. We leverden onze VW Gol in bij het verhuurbedrijf en namen een taxi naar het hotel dat we hadden geboekt in Getsemaní, een wijk vlak naast het oude stadscentrum. Het was al laat in de middag, dus zetten we onze spullen weg en namen een frisse douche. Cartagena en dan vooral de wijk waar we verbleven, kent ontelbaar veel barretjes, restaurants, clubs en daar tussenin wonen nog mensen. Zet een tafeltje buiten met wat stoelen, de muziek op stand tien (maakt niet uit dat de buren 1 meter verderop een ander nummer op stand tien uit de speakers hebben blèren), verkoop cocktails en je bent een barretje. En dat binnen een straal van ca 1,5km. Overal lopen verkopers van sierraden, drinken, hoeden, koelkastmagneten, zonnebrillen, sigaren, snoep en wat nog meer. Ze zijn gelukkig niet super opdringerig, want een 'no, gracias' is voldoende om ze af te weren. We vonden op een pleintje een lekker pizza restaurant. Dit kwam samen met straatentertainment in de vorm van een violist, fluitiste, Michael Jackson 1, Michael Jackson 2 en gitarist. 

Een plaza verderop (Plaza Trinidad) stond het bomvol mensen voor een oude kerk. Ook hier waren straatartiesten volop bezig. Streetfoodstalletjes omringden het plein. Hier kon je onder andere een enorme bak met onderop platano, daar bovenop een halve kilo vlees met een flats gesmolten kaas met daarop weer geraspte kaas en saus. Een hartaanval op een bordje, zo noemden we het. Maar die gingen als warme broodjes over de toonbank. Overal waar we liepen hoorden we muziek, we konden amper met elkaar praten. In het weekend duurde dit tot de vroege uurtjes. En dat te bedenken dat er dus gewoon mensen (jong en oud) verspreid tussen de barretjes wonen...pff die zijn of doof of slapen overdag. En als dat niet genoeg was kwam er om de haverklap een Chiva langs (zie filmpje). Een rijdende open discobus is hoe die het beste omschreven kan worden. 

Ondanks dat ons hotel middenin deze chaos lag, was het niet super gehorig en konden we er prima slapen gelukkig. 

De volgende dag gingen we met een gids op wandeltour door de oude stad met andere mensen van allerlei nationaliteiten. We liepen langs belangrijke bezienswaardigheden en de gids vertelde over de geschiedenis van Cartagena. Hij was zo verstandig om van schaduw naar schaduw toelopen, want het was weer bloedheet. 

Nadien vonden we een leuk barretje waar we lekker konden lunchen. Kennelijk had een van de gasten wat last van de drankjes, want die lag te slapen op een kruk, terwijl zijn hamburger koud werd. Aan het eind van de middag kwamen we terug bij het hotel en sprongen in het zwembad om een beetje af te koelen. Hier kletsen we nog wat met een Nederlands stel. 

Op maandag nam het bedrijf dat voor ons de hele douane- en importprocedure van onze bus contact met ons op. We moesten gegevens doorsturen en mogelijk zouden we dinsdag en anders donderdag de bus krijgen(woensdag was een nationale feestdag). Al snel werd duidelijk dat dinsdag niet ging lukken. Dus zouden we nog twee dagen langer in Cartagena moeten blijven. We boekten ons hotel bij en brachten tijd door op verschillende plekjes in Cartagena, het zwembad en zelfs op een avond in de bioscoop (want airco), waar we Elvis hebben gekeken. Een hele mooie film! We bezochten een kloostertje bovenop een hoge heuvel met prachtig uitzicht over de hele stad. We hadden online al gezien dat de boot in de haven moest liggen en deze konden we met een verrekijker mooi zien vanaf hier. Ook gingen we naar een enorm fort die middenin de stad ligt. 

's Avonds kregen we onze documentatie op de mail en ineens zag ik dat ze ons oude (niet camper)kenteken hadden gebruikt. Dit was dus een probleem, want dan klopte geen enkel document. Oh oh. Onze tussenpersoon heeft dit gelukkig recht kunnen breien, maar daardoor werd het nu vrijdag. Wel moesten we donderdag bij de douane (Dian) een handtekening zetten. We kwamen hier een Ier tegen die in hetzelfde schuitje zat als ons (letterlijk, want zijn bus had op dezelfde boot gestaan). We werden naar een kantoortje buiten de stad gereden. Het is dat onze begeleider er bij was, want we hadden nooit gedacht dat hier een kantoor zat. Het leek eerder een verlaten gebouw. Hier zette ik mijn vingerafdruk op een document. Daarna reden we terug naar de douane en werden we naar het cafeetje aan de overkant van de straat gebracht. Hier kregen we een flesje Cola in de hand gedrukt en werden we op een paar houten stoeltjes met veel te rechte rugleuning gezet. Na anderhalf uur wachten kwam de begeleider terug en moest ik een handtekening op een document zetten. Voor mijn part had ik zojuist mijn nier verkocht, want we hadden geen idee wat ik tekende. Vertrouw het proces...🧘‍♀️ De volgende stap was dat we een mail van de douane zouden krijgen en die moesten wij weer doorsturen naar de tussenpersoon. Maar het was ondertussen al 17:00 uur. Dus ook donderdag nog geen camper. Wel zag ik dat ze foto's van ons busje hadden gemaakt en daarop leek hij helemaal in orde. 

We wilden nog een nachtje bijboeken in ons fijne hotel, maar die bleek vol helaas. 250 meter verderop vonden we nog een die redelijk betaalbaar was. Een heel mooi hotel, maar onze kamer lag aan de feeststraat kant. En op het nachtkastje lagen twee doosjes met oordopjes. Dat beloofde wat en het werd ook wat: livemuziek van links, speakers van rechts, een schreeuwende hotdogverkoper recht onder ons. En daar tussenin mensen, veel pratende, schreeuwende mensen. Oh en had ik al gezegd dat het raam niet goed dicht wilde 🙈 Op de een of andere manier wisten we ook nog in slaap te vallen ook. Helemaal wetende dat we de volgende dag onze bus konden halen...

Of niet. Kennelijk had de douane geen haast en lieten ze niks van zich horen, terwijl wij zaten te wachten. De tussenpersoon werd volgens mij gek van ons gezeur of ze al wat meer wist en om drie uur zei ze dat we beter nog een nacht een hotel konden boeken, want het werd zaterdag. Omdat we geen zin meer hadden in al die herrie, boekten we een hotel in de wijk Bocagrande. Vlakbij de strandjes en een groot winkelcentrum waar we eerder al naar de bios waren geweest. In het winkelcentrum hadden ze de hulk op groot scherm vlakbij de ijscoboer en een wifipunt. Hier hebben we een tijdje gezeten. De volgende ochtend waren we al vroeg wakker en vol verwachting bekeken we onze mail...