Oma Zaida en haar muñecas

Net toen we dachten dat we Riohacha zouden afsluiten, gebeurde er iets liefs, leuks en uhm licht ongemakkelijks dat we jullie niet willen onthouden. We zaten we nog lekker buiten in de tuin toen nog vier andere (Spaanssprekende) gasten samen met oma Zaida, kleinzoon Luis en Mama Natasha ook buiten kwamen zitten. Oma Zaida pakte het podium en Luis werd ingezet als tolk. Oma droeg drie gedichten voor die haar overleden zoon had geschreven. Twee over zijn liefde voor de stad Riohacha. Deze hebben ze overgedragen aan de burgemeester van de stad. En een gedicht over de liefde en de eerste kus. 

Nadat ze het applaus in ontvangst had genomen, schuifelde ze naar binnen en kwam ze terug met een arm vol oude poppen (muñecas). Iedere gast kreeg een pop in de hand gedrukt. De colombianen waren van 'ah' en 'oh' en wij zaten wat verloren met de poppen op de arm niet goed wetend wat we er mee moesten. Dus wij ook maar 'ah' en 'oh'. Oma was verdwenen en kwam vervolgens met nog een arm vol poppen terug en legde die bij ons op tafel. Werkelijk geen idee wat we er mee moesten vertelde Luis ons dat zijn oma vroeger een winkeltje had met poppen en ze deze er nog van had. Nog steeds geen idee wat we er mee moesten. Gelukkig begon mama Natasha ze daarna op een van de tuinbankjes uit te stallen en wist Bert niet hoe snel hij haar de poppen die op onze tafel lagen moest geven. 
Vervolgens kwam er muziek op en kregen we een verhaal te horen over oma Zaida die haar pittige kant liet zien. Haar man was op een dag bij haar weg gegaan en uit woede heeft ze de eerste de beste voorbijganger alle lp's van haar man gegeven, omdat dat hetgene was wat hem het liefst was.