Pokhara

Tussen alle uitstapjes door had ik een basis: Pokhara. Het begon een beetje als thuis te voelen. 

Vanuit Kathmandu ging de 'deluxe tourist bus' 7 uur over een behoorlijk slechte weg naar Pokhara. Onderweg zijn we twee keer gestopt om te eten en om half drie waren we er eindelijk. Naar een hostel gelopen die vol zat en toen samen met een Engelse meid, Louisa, naar een ander hotel gegaan. Dit hotel is supermooi, schoon, aan de rand van het drukkere deel van het stadje en een heerlijke beschut zitje op buiten met allemaal planten. In tegenstelling tot Kathmandu is Pokhara helemaal mijn plekje. Liggend aan de rand van een prachtig meer met daarachter groene bergen aan de ene kant en aan de andere kant het Himalaya gebergte en relatief rustig. Het doet me een beetje aan een combinatie van Baños en Mindo in Ecuador denken. Love it! 
We hebben een hapje gegeten bij een heerlijk gegeten bij een Italiaan en daarna door het dorpje gewandeld. Ook hier is het vol met toeristenwinkeltjes en tour agencies, maar zoveel minder agressief dan in Kathmandu. 

De volgende ochtend een lekker ontbijtje gehad aan het meer. Louisa ging paragliden en kwam terug met een Nederlandse meid. Die kende nog twee Nederlanders en in plaats van die dag wat te gaan doen, eindigden we weer bij Boomerang aan het meer waar we de hele middag hebben gekletst over reizen en wat nog meer en hapjes en drankjes hebben genuttigd. 's Avonds gingen met de groep eten bij een superfijn restaurants waar de tweede cocktail gratis was... 
Maar aangezien ik de dag erna begon met mijn trek heb ik me maar netjes gedragen.  Vond het wel jammer dat ik de dag erna niet was, omdat men in Nepal toen 'holi' vierde. Het best te omschrijven als een color run zonder de run. 

Na mijn trek ben ik terug gegaan naar het fijne hotel waar mijn grote tas ook nog stond. Wat heb ik daar genoten van een warme douche! Ik heb die middag direct een paraglidevlucht geboekt die ik later op de dag weer moest verplaatsen, omdat ik het in mijn hoofd had gehaald dat ik drie dagen wilde raften. En de leukste trip toevallig die dag erna weg ging. Gelukkig was verzetten geen probleem. 

Na het raften kwam ik wederom weer in het fijne hotel terug. Ik was helemaal kapot van het weinige slaap op de harde ondergrond in het raft kamp dat ik snel naar de Italiaan waar ik de eerste avond had gegeten ben gegaan en daarna op bed ben gegaan om ongeveer 10 uur later weer wakker te worden. Om 11 uur zou ik opgehaald worden voor het paragliden, maar dat ging vanwege de bewolking niet door. Ik had nog een kans en dat was een dag later. Gelijk ook maar het vliegticket geboekt terug naar Kathmandu, want voor een paar tientjes extra ruil ik die 7-uur durende reis over de hobbelige bergweg graag in voor 25 minuten in het vliegtuig! 
Doordat ik nu de dag vrij voor me had, ben ik met een bootje het meer over gestoken om vanaf daar naar de Peace Pagoda te lopen bovenop een heuvel. Dat was een erg mooie witte stupa met vier buddha's aan elke windstreek. Na de stupa besloot ik zelf terug te lopen via een andere route (en kennelijk mooie waterval). Ondanks wat het roeimannetje zei dat dat heel ver was en niks aan. Lonely Planet had me namelijk wat anders verteld. En aangezien het bootmannetje me in die 10 minuten op het water al diverse tours had proberen aan te smeren, was mijn vertrouwen in hem een beetje weg. Achteraf bleek dat beide een beetje gelijk hadden. Niet zozeer de lengte van de route, want 15 kilometer was een eitje nu, maar meer over de waterval want dat was gewoon een lachertje. Het was niet meer dan een stroompje en de hoofdattractie was wat anders. Of eigenlijk iemand anders: ik!? Van een groepje mensen gingen ze één voor één naast me staan om een foto te nemen en vervolgens te giechelen. Er werd niet gevraagd wat ik daar van vond (20 roepie per foto graag). En dan te bedenken dat ik tijdens het reizen al die tijd mensen bewust niet, of heel onopgemerkt, op de foto heb gezet. Ik had er gewoon naast kunnen gaan staan en selfies maken haha. 

De volgende dag ging het paragliden helaas weer niet door, dus dat blijft op mijn bucket list staan. Misschien in de Alpen een keer. Had nu wel alle ruimte voor een ontbijt en wat lezen totdat mijn vliegtuig ging. Ik sjorde mijn grote backpack weer op mijn rug en betaalde voor alle nachten. Net toen ik de stoep opstapte, kwam de manager van het hotel in een autootje voorbij en bood me een lift aan naar het vliegveld. Scheelde weer een paar roepie. Op het ticket stond dat ik anderhalf uur van tevoren op het vliegveldje moest zijn. Dat bleek dusdanig vroeg dat ik een vlucht eerder kon. Dat ging zoiets als: 
Baliemannetje: "you want flight at 13:45? Is better with the weather." 
Ik dacht: beter vanwege het weer, maar 15 minuutjes wachten ipv 90, en dat kan zomaar? "Oké". 
Door de security, wat bestond uit een tafel met een gordijn er omheen en een vrouwtje die vroeg waar ik vandaan kwam. You very pretty. Hmm, ongemakkelijk nu ze me nog moest fouilleren. Die security is gewoon schijn hooghouden, want ik had wel een buffel mee kunnen smokkelen en ze hadden het nog niet gemerkt. Terwijl ik wachtte op het vliegtuig, raakte ik aan de praat met een vriendelijk Engels stel die me op Kathmandu een lift aanboden naar het hotel. Heel fijn, want zo kon ik de taxichauffeur/toerverkopers mooi ontwijken. Terug in Kathmandu zocht ik mijn vertrouwde plekje op inclusief cafétje om lekker te zitten en lezen. Ik had geen zin meer om me een weg te banen door het drukke Kathmandu. Vandaag heb ik dan ook alleen maar wat gelezen, mijn dagboek bijgewerkt, gegeten en gedronken en een beetje mensen gekeken. Mijn eerste (en enige) bewuste niets-doe-dag in Nepal. Morgen en overmorgen staat er nog een laatste activiteit op het programma; op de mtb heen en terug naar Nagarkot. Voordat ik woensdag weer naar huis vlieg en dan nog vier dagen de tijd heb om bij te komen van deze wel heel actieve, maar mooie reis. Ik heb ik nu een kamer voor mezelf genomen, aangezien dat nog steeds maar €15 kost. Omdat geld hier niks waard is, merk ik dat ik veel meer uitgeef dan noodzakelijk. Waar ik gemakkelijk voor €5 kan avondeten en drinken, kies ik voor een luxer restaurant en betaal een tientje. Hetzelfde geldt voor overnachtingen. Ach nou ja, tussen al die inspanningen en basic overnachtingen door heb ik het ook wel verdiend. Het is immers mijn vakantie.