Agnes Water

Ik moest even teruglezen waar ik was gebleven, maar zag het woord afterparty staan en wist genoeg. Dat was in Airlie Beach. Met de groep van Powerplay en de crew hadden we afgesproken in Down Under, de partybar van Airlie. Dit werd al snel duidelijk haha: dansen op tafels en banken, kannen vol gekleurde cocktails en gekke drankjes vat het een beetje samen. Oh en een hele goede one-man-band die ergens deze week auditie gaat doen voor de Australische Voice. Heel goed! De avond was hilarisch, zeer geslaagd en ik was blij dat ik de volgende dag onder een palmboompje bij de lagoon kon liggen bijkomen totdat de bus 's avonds ging. 
In ongeveer 8 uur rijden werd ik en nog een aantal passagiers om 02:15 uur afgezet in the middle of nowhere in het pikkedonker om naar Agnes Water te gaan. Gelukkig stond het busje van het hostel ons al op te wachten en bracht ons nog ongeveer een 15/30 min rijden naar het Southern Cross hostel. Echt een heel mooi hostel met een zwembad. Na een kort nachtje verplaatst naar een andere kamer en de shuttlebus genomen naar het centrum van het dorp. Nou ja, centrum... een supermarkt wat eettentjes en een surfshop. En die laatste was mijn bestemming. Ze geven hier drie uur surfles voor $17 wat echt spotgoedkoop is. In die drie uur 1 keertje kunnen staan, dus ben geen natuurtalent kwam ik achter. Maar vond het wel heel leuk om te doen. Omdat ik de shuttlebus gemist had en geen zin had om twee uur te wachten op de volgende, begon ik aan de half uur durende wandeling terug naar het hostel. Ik liep nog geen vijf minuten langs de weg toen er een auto stopte met daarin een vriendelijk mannetje met een lange witte baard die me een lift aanbood. Hier maar vriendelijk gebruik van gemaakt, want het was bloedheet met de zon brandend op het asfalt. Hij heeft me drie km verderop afgezet bij de ingang van het hostel. 

Dat surfen ook goed is voor je spieren kwam ik diezelfde middag nog achter. Daarom in het zwembad gezeten met de schouders en nek voor een harde waterstraal. Heerlijk. Omdat ik er niet zo goed tegen kon dat het surfen me niet echt wilde lukken, de volgende dag weer teruggegaan. Hey Dutchie! Are you back? Sweet mate! Was de begroeting. Ik kreeg een surfboard in handen en mocht gelijk het water in zonder nogmaals de theorie te horen. De eerste keer lukte het me op te staan en daarna nog een paar keer. Vanwege de kwaliteit van mijn surfkunsten heb ik echter wel behoorlijke schaafplekken op mijn bovenbenen, knieën en tenen aan over gehouden. Behalve dat kom ik regelmatig wondjes op blauwe plekken tegen die ik niet kan plaatsen. Australië takelt me behoorlijk toe. Naast de IBT of de hindernisbaan op de academie heb ik er nog nooit zo gehavend uitgezien denk ik. 

Na de surfles die een stuk beter ging dan de dag ervoor snel met de shuttle terug, douchen en klaarstaan voor de volgende tour: Scooter Roo. Echt heel leuk! Een tocht op een chopper door de omgeving van Agnes Water en 1770. Eerst kreeg ik een leren jack, helm en konden we plaktattoos opdoen. Geef een stel volwassenen plaktattoos en ze gaan helemaal los haha. Vervolgens mochten we een scooter uitkiezen en moesten we een proefrit maken over een parcoursje wat prima ging en daarna hebben we een paar uur op die dingen rondgescheurd. Ik reed mooi in de voorhoede en samen met een Australische vent had ik een wedstrijdje wie de snelste was. Uiteindelijk had mijn bikie wat meer power bleek en kon ik hem net inhalen. Dat die dingen niet harder dan 80km/u gingen, deed niet onder aan de lol. Onderweg voor het eerst kangoeroes gezien. Voorheen waren dit steeds wallabies, maar zag nu duidelijk het verschil. Tientallen skippy's zaten ons aan te staren en een aantal sprongen snel weg toen we voorbij kwamen crossen, een enkele met een joey in de buidel. Mooi om te zien. In 1770 (ja, dat is een plaats) gingen we wedges eten en de zonsondergang bekijken. Helaas waren we daarna snel weer terug. Moet thuis toch eens voor een motor gaan sparen, want vond dit weer veel te leuk. 
Het beroerde van die dag was dat ik daarna nog zes uur moest wachten totdat de bus naar Hervey Bay zou gaan. Het leed gedeeld met twee Zweedse meiden, sterren gekeken op een ligstoel bij het zwembad, boekje gelezen, appen met wat opgedane reisgenootjes, slapen en uiteindelijk was het 01:30 uur en vertrokken we weer naar dat plekje waarvan zelfs de Australiërs uit Agnes Water zeggen dat het de middle of nowhere is. Helaas heb ik het niet bij daglicht kunnen zien, want daar was ik wel benieuwd naar. Best wel kapot van de lange dag vond ik een plekje in de bus voor mij alleen en ging ik in de slaapmodus zitten. Had maar tot 5:30 uur de tijd, want dan zou ik alweer in Hervey Bay zijn. Helaas dacht de buschauffeur daar anders over en vond hij het nodig om over de slechte weg te scheuren en slingeren. Denk maar niet dat ik daar lekker zat. De laatste twee uur was de weg beter en toen nog kunnen slapen.