Brisbane & Byron Bay

Vanuit Noosa de bus naar Brisbane gepakt. Volgens velen is dit een plaats die je gerust over kunt slaan. Ben het daar niet echt mee eens. In eerste instantie dacht ik zondagmiddag: en nu? Maar deze vraag uitspreken bij de receptie leverde me een hele leuke dag op. Dwars door Brisbane loopt een rivier en alles is daarom gecentreerd. Met name Southbank is een goede plek om heen te gaan. Dit is een heel mooi aangelegd park met een misschien wel kilometer lange boog omhult met klimop die vol paarse bloemen zat. Er is een kruidentuin waar je uit mag plukken en veel restaurants en cafés. Ook was er een markt. Het gebrek aan een strand staat Brissie, zoals met het hier noemt, niet in de weg. Dan leggen ze toch gewoon een strand aan midden in de stad, inclusie lagoon waar Center Parks nog wat van kan leren. Verder was er live-muziek en een openlucht bioscoop. En dat allemaal langs de rivier met op de achtergrond de hoge gebouwen die bij een dergelijke stad horen. 
In de avond met twee Nederlandse meiden op het dakterras van het hostel gezeten. Aanstaand weekend is de G20 in Brisbane, dus er is van alles te zien in de stad waaronder allerlei lichten die het CBD alle kleuren van de regenboog geeft. 

De dag erna was het maandag en stond er op het ochtendprogramma shoppen. Dat werd extra leuk gemaakt doordat er rond de lunch verschillende bandjes speelden. Weet niet of dat altijd zo is, maar erg leuk. 's Middags met mijn Zweedse kamergenootje en een van de Nederlandse meiden gebruik gemaakt van de gratis watertaxi over de rivier wat nog anderhalf uur in beslag nam. Het avondeten had ik afgesproken met twee Duitse meiden die mee waren geweest op de Whitsundays tour. De avond afgesloten met een wandeling langs Southbank waar je de lichten pas echt goed kon zien. 

De volgende ochtend was het weer vroeg opstaan voor de bus naar Byron Bay. Iedereen die ik gesproken heb, was hier zo enthousiast over dus ik was heel benieuwd. Aangekomen in Byron was het echter heel erg bewolkt. De Britse jongen die mij met de hostelshuttle naar het hostel bracht maakte het er niet beter: I've got the best fucking job in the world man! I drive this van and take you out at night and I get fucking wasted. How cool is that? Uhm tja, wat kan ik daar op zeggen zonder 31 te klinken haha. Het hostel zelf was ook niks. Het zat bomvol Zweden (man/vrouw) van rond de 18-21 jaar. Kan heel leuk zijn, maar zij waren dat niet. Dat vervolgens om 02:00 uur 's nachts mijn kamergenote apelazerus en knetterstoned met een vreemde vent binnenkwam maakte het er niet beter op. In een chagrijnige bui direct de bus naar Sydney geboekt voor de avond erop. Deze ging pas om 17:30, dus had nog een hele dag vol te maken. Dit was echt de allereerste keer dat ik het niks vond en ook geen zin had om er mijn best voor te doen. De rest en ik lagen echt mijlenver uit elkaar. Ik geef de bewolkte dag ook gedeeltelijk de schuld haha. 

Om de tijd door te komen wilde ik een wandeling maken naar de vuurtoren. Het meest oostelijke stukje Australië. Via het strand gelopen en toen bleek halverwege de route te zijn afgesloten. Grr. Kennelijk was er een andere route, maar kon deze niet vinden. Dan terug naar het dorpje die wel heel leuk is. Om Byron Bay samen te vatten: ik denk dat iedereen die niet weet wat hij/zij uit het leven wil halen hier naartoe gaat. Toen ik 16 was had ik het er heel leuk gevonden denk ik. De meesten hebben dreadlocks, polsen en enkels vol bandjes en dragen 'gorillawear' en/of lange jurken en lopen het liefst op blote voeten (snap ik). Ze spelen gitaar, draaien veren in je haar of lopen met een surfboard rond. Het dorpje zelf ziet er heel gezellig uit dus daar lag het niet aan en de mensen waren absoluut heel vriendelijk. 
Op de weg terug naar het hostel liep ik langs een partytent die in de berm stond en zeekayaktrips aanbood om o.a. dolfijnen te spotten. Even met die mensen gesproken en op de weg terug naar het hostel alles op een rij gezet. Ik kreeg geen geld terug van de overnachting die ik zou missen als ik die avond weg zou gaan plus dat ik een extra nacht in (het dure) Sydney zou moeten betalen. Dat afgezet tegen de kosten van de trip, besloten het nog een nacht uit te zingen in het hostel. Terug direct de trip geboekt en een half uur later werd ik al opgehaald. Toevallig ging er nog een meid vanaf mijn hostel mee. Dit bleek een hele gezellige Ierse te zijn en we besloten om samen een kayak te delen. De trip was super! Heel veel dolfijnen gezien en echt vlakbij de kayaks. Er was een gids mee die buiten deze baan om zich inzette voor het behoud van de Aboriginal dans en zang en dit te leren aan kinderen. Hij die vertelde over de band tussen de dolfijnen en de Aboriginals en hoe zij van de dolfijnen hebben leren vissen. Als dank zongen ze een lied met een bepaald ritme en dans erbij die ook weer betekenis had. Dit lied zorgde ervoor dat de dolfijnen kwamen kijken, waarna de door de Aboriginals gevangen overgebleven vis weer aan de dolfijnen terug werd gegeven. Hij leerde ons het lied en de dans erbij en toen we uit waren gezongen en geklapt, waren de dolfijnen ineens dichtbij. Toeval, maar wel heel leuk. De weg terug naar de kust was iets minder grappig. We moesten op de golven terug surfen. Cool! Dacht ik. Kom maar op! Totdat we een golf te pakken hadden die onze kayak voorover over de kop kiepte met ons erin. Leek wel alsof ik in een wasmachine zat. Vond dat niet zo grappig. Toen Joanna, mijn Ierse kayakgenootje, en ik weer boven kwamen keken we elkaar een keer aan van: dat was niet zo grappig. Kennelijk vormde dat een band, want zijn 's avonds eerst uit eten geweest en daarna langs de bottleshop voor wat ciders om onze bijna-doodervaring (oké, zo erg was het niet maar toch) te verdrinken ;-) Of was het een kwestie van if you can't beat them, join them? Want Joanna dacht net zo over het hostel als ik. Desondanks toch dus nog een hele gezellige avond gehad in het gekke Byron Bay. Toen ik naar bed ging kwam ook de vrouwelijke kamergenote binnenstrompelen en vertelde doodleuk dat ze een black-out had gehad en ergens langs het verlaten spoor wakker was geworden. Of ze was weer apestoned of het kon haar echt niks schelen, want ze leek niet echt onder de indruk. Vervolgens hadden we nog een serieus gesprek over de prijs van wiet, waarna ze besloot toch maar te gaan slapen. Wederom dacht ik: dus..... 

Momenteel ben ik in Sydney voor de laatste etappe van deze prachtige reis. Dus hierna nog een verhaal en is het (eerst) weer gebeurd met de reisverhalen.