Prachtig Tayrona National Park

We namen afscheid van oma en werden weer gezegend voor de rest van onze reis. In een uurtje of twee reden we naar onze volgende bestemming: Tayrona National Park. Hier vonden in de buurt we echt een superfijn hotel met het mooiste uitzicht tot nu toe; we keken uit over de groene jungle van Tayrona en de bergen van de Sierra Nevada. We genoten van het zwembad en speelden potjes pool. Af en toen hielpen we de huispapegaai de boom in. Deze ging op je vinger zitten om een lift de boom in te krijgen 🤣 De volgende ochtend vertrokken we op tijd naar Tayrona, anderhalve km verderop. We waren een van de weinigen die met een auto kwamen, maar we waren er erg blij mee, want hoe langer we van de airco konden genieten, des te beter! Het was al erg druk (ca 08:00 uur) en we werden voor het hek gezet en moesten met een vrouw meelopen. Die vertelde waar we allemaal konden overnachten in het park, welke voorzieningen er waren en wat we eventueel voor activiteiten konden doen. We boekten een hangmat in Cabo San Juan wat sowieso onze bedoeling al was. Vervolgens moesten we naar de twee stop: het kopen van een verplichte verzekering voor in het park. Dat leverde ons zo'n knalroze festivalbandje op. Stop nummer drie was een halfslachtige tassencontrole. We moesten zeggen waar we vandaan kwamen. Daarna werd gevraagd of we drugs, alcohol, plastic tasjes of drones bij ons hadden. Uiteraard niet. Stop nummer vier was een kassa en hier kregen we een papiertje mee waarop stond: 2 personen en het te betalen bedrag. Ik had gezegd dat we met de auto waren. Daarna werden we naar een andere kassa gestuurd. Hier leverden we het papiertje in en betaalden we het toegangsbedrag. De vrouw wees ons naar de ingang, maar ik zei dat we de auto eerst moesten halen. Ja, dat had de dame van stop nummer vier dus vergeten. Hierop stop 6 weer bij dame van stop 4 voor een nieuw papiertje met het te betalen bedrag voor de auto (is het nog te volgen? 🤯) Weer naar de kassa voor stop nummer 7 om te betalen en hier ontvingen we festivalbandje nummer 2, een knalgroene. Maar toen mochten we dan toch uiteindelijk het park in. 

Eenmaal geparkeerd, pakten we onze rugtassen en begonnen aan de meest zweterige wandeling ever! De combinatie van zon, hoge luchtvochtigheid en dichte begroeiing zorgde ervoor dat we zelfs uit onze onderarmen zweetten 🥵 Hoewel de wandeling niet zwaar was, moesten we wel wat klauteren over rotsen en boomstronken. Af en toe werden we ingehaald door ezeltjes, paarden en muilezels, bepakt met water, sinaasappels en wat nog meer. Sommige stukken van het pad waren dusdanig uitgesleten dat het water er in was blijven staan wat voor een beste modderpoel zorgde. Gelukkig waren er nieuwe weggetjes aangelegd waar we wel droog overheen konden. Sommigen hadden deze padjes gemist waardoor er menig gesneuvelde slipper of zool in de modder was achtergebleven. Onderweg kwamen we aapjes tegen en hebben we een agouti (miniatuurversie van een capibara) gezien. Na anderhalf uur kwamen we langs 'La Piscina'. Een prachtig lang geel zandstrand met een zeer rustige zee om lekker in af te koelen. Ah wat was dat genieten zo na de hitte. Ze verkochten er broodjes en semi-koude drankjes. Dus deze stop was meer dan welkom. Later in de middag liepen we het laatste half uur door naar Cabo San Juan. Hier kregen we ons derde, felblauwe, festivalbandje, die toegang gaf tot de hangmat onder een groot afdak. We dropten onze spullen en gingen ook hier de zee in. Alleen was het hier een stuk ruiger met hoge golven waardoor we niet ver het water in konden en ook niet makkelijk konden zwemmen. Toch was het wel een leuk spelletje om boven de golven uit te springen en genoten we ook hier van het aangename zeewater. Bert waagde zich er nog wat verder in, maar dat werd afgestraft met een schel fluitje van de strandwacht die verderop met 6 man in onder een partytent stonden. 'Kom jij eens snel terug!' Betekende dat fluitje en het bijbehorende handgebaar. 
Na dit wateravontuur verlieten de dagjesmensen langzaam het gebied en bleven de slapers hangen. We wilden even douchen en relaxen in onze hangmatten voor het avondeten. De douches waren van die hokjes, perfect op maat gemaakt voor de gemiddelde Zuid-Amerikaanse lengte. Ik stak er echter met kop en schouders bovenuit, wat voor een heel ongemakkelijke situatie leidde waarbij ik mijn blik strak omlaag gericht hield. Nadat de hokjes naast mij klaar waren, bleven ze ook leeg. Toen ik veilig op kon kijken, zag ik de dichte douchehokjes tegenover mij pas... 🙈🥴 Bert had geluk dat ik als eerste ging. 
Na het avondeten doken we weer ons hangmatje in en hebben we heerlijk geslapen tot een uurtje of 6 's ochtends. Perfect om rustig wakker te worden, op tijd te ontbijten en langzaam terug te wandelen naar het begin. Ook nu volgende er weer een stop bij La Piscina. Moe (vooral vanwege de warmte), maar voldaan kwamen we 's middags terug bij onze auto. We hebben direct de airco op diepvriesmodus gezet en reden terug naar het geweldige hotel die we nog maar een nachtje extra hadden geboekt. Ook nu was het weer genieten bij het zwembad met een cocktailtje en heerlijk eten in het prachtige restaurant.