Eerste dagen in Quito

De eerste dagen Quito zitten er al weer op. De heenreis was vooral lang en weinig interessant, behalve dat ik de Everglades en Florida Keys nu vanuit de lucht heb gezien. De immigration officer in de US was dit keer wel heel vriendelijk, wilde van alles over mijn reizen weten, ondanks de immense rij, gaf me een hand en wenste me uiteindelijk een fijne reis. In Quito kreeg ik ook een hartelijk welkom. Bij de arrival gate stond een vriendelijk mannetje op mij te wachten om me naar het hostel te rijden. Omdat het al 23:30uur was en ik al 24 uur onderweg was, nog snel een douche genomen en gaan slapen. 

Quito ligt op 2800 meter boven zeeniveau. En dat merkte ik wel. Om het half uur werd ik wakker om een flinke teug adem te halen. Ook moet ik 3 trappen op wat al zorgt voor een hartslag van 180 en ademtekort. Hoofdpijn heb ik gelukkig niet gehad.

Ik werd al vroeg wakker en heb me ingecheckt. Ik zag toen Quito bij daglicht. Vanuit het hostel kun je de omringende bergen en vulkanen zien, maar ook de kathedraal en de gekke vorm van de stad: heel langgerekt en smal ingeklemd tussen de bergen. Het hostel ligt in het oude gedeelte van de stad en dat is te zien. Aan de ene kant de hele mooie oude koloniale gebouwen en de geschiedenis en aan de andere kant is alles oud en ziet het er aftands uit. De eerste indruk is dus dubbel. 

Bij het ontbijt, wat voor $2,50 voor me werd gemaakt en bestond uit een pannenkoek met vers fruit, raakte ik ingesprek met een Braziliaanse meid, Amanda. Samen zijn we naar de wisseling van de wacht gegaan, waar de president van Ecuador zijn opwachting maakte. Dat is elke maandag en een hele happening met muziek, een optocht, paarden en het volkslied. Bijzonder om te zien hoe begaan mensen met hun president zijn, ondanks dat men niet helemaal tevreden is met zijn beleid. Ik merkte dat ook aan Amanda die uitgebreid vertelde over hoe het er in Brazilië aan toe gaat. Ik denkt dat we in Nederland blijer zijn de koning en koningin te zien dan Mark Rutte haha. 

Vanwege de lange reis en het hoogteverschil, het maar rustig aan gedaan. We zaten 's middags in het hostel te relaxen toen de chauffeur die me van het vliegveld op had gehaald boven kwam en vroeg of er iemand meewilde naar Mitad del Mundo. Dat is waar de evenaar dooreen loopt. Voor $10 kon ik mee. Dikke prima! Let's go. Ik was erg nieuwsgierig naar dit, maar vond het niet veel aan. Het leek een soort pretpark-achtige toestand waar een Ecuadoriaan heel snel en met een enorm accent vertelde over inheemse stammen, dieren en bier. Als hij het in het Spaans had verteld, had ik er meer van begrepen denk ik. Daarna gingen we naar de evenaar en werden wat testjes getoond, waaronder de kant waarop het water draait op de verschillende halfronden en op de evenaar, waar het recht omlaag loopt. Ook zou je een ei op een spijker kunnen balanceren, maar daar had ik het geduld niet voor. Het eindigde met een stempel in mijn paspoort en een bezoekje aan het monument. Jarenlang was men er van overtuigd dat het monument op de evenaar zou staan, totdat gps werd uitgevonden en bleek dat ze er toch een stukje naast zaten. Na de tour reden we in een uur terug naar het hostel waar we aan konden schuiven bij het avondeten. Daarna ging bij mij al snel het licht uit. 

Vandaag begonnen met een lekker ontbijtje en daarna een walking tour door het oude gedeelte van Quito. Daarna moest ik naar de tourorganisatie om de trip voor de Amazone te regelen. Omdat ik het niet zag zitten om met de public bus te gaan (geen goede verhalen van Amanda gehoord) maar een taxi genomen door het hele drukke Quito en weer terug. 

Nu weer even bijkomen in het hostel, kletsen met andere reizigers en straks weer lekker eten. Wie weet nog naar de pubquiz vanavond. Voor morgen staat de Teleférico op het programma. Dat is een tocht met een kabelbaan een vulkaan op naar ruim 4000 meter hoogte. Eens zien hoe dat gaat.