Sneeuw, snorkelen en bevroren watervallen

Ons wintertripje naar IJsland begon met een prima vlucht vanaf Amsterdam. Hier hadden we de nacht ervoor in v/d Valk geslapen waardoor we ontspannen in Reykjavik aankwamen. In no time hadden we onze bagage en huurauto en vertrokken we in de Dacia Duster geupgraded met AWD en banden met spikes richting Selfoss en dan nog verder niemandsland in. Het was al schemerig toen we wegreden, maar dat duurde best nog wel even. Na een korte stop voor wat boodschapjes reden we door Reykjavik, de navigatie volgend. Waar in de hoofdstad geen vlokje sneeuw te bekennen was, zagen we op de donkerebergen in de verte witte toppen. Ook de wegen buiten de stad waren voorzien van een laagje sneeuw. Op een gegeven moment was de weg wel heel onbereden en misten we rijsporen op de weg. Niet veel later stond er een bord midden op straat dat de weg was afgesloten en verder rijden op eigen risico is. Hmm, het was ondertussen al donker, we wisten niet hoe de weg erachter door zou lopen. Dus toch maar besloten om te rijden. 45 minuten later reden we het terrein van ons hotel op. Hier kregen we een warm ontvangst. De prachtige zitkamer was versiert met kerstspullen en er stonden overal comfortabele leren plofbanken. We zetten de spullen in de kamer en vonden een plekje bij een oude open haard. Hier werden we voorzien van eten en drinken en lazen we het een en ander over IJsland. Rond 20:00 wisselden we onze kleren om voor zwembroek en bikini en kropen we in de hottub die op buiten stond en we helemaal voor onszelf hadden. Hier lagen we achterover naar de heldere sterrenhemel te kijken en zagen we de melkweg en vallende sterren.

De volgende ochtend schoven we pas om 9 uur bij het ontbijt aan, want het was nog pikkedonker. Pas rond 10 uur begon het te schemeren en stapten we in de auto richting Phingvellir national park. Bij bet infocenter kregen we bijzonder advies: we vroegen wat er te doen was en er werd ons wat algemene info gegeven. We wilden weten wat we daarna nog konden doen. Het antwoord was 'go and kiss in the car'. Uhh, wat? Toen maar bedankt en richting een waterval gereden. Het wandelpad er naartoe was afgesloten, maar in dit geval negeerden we het bord maar. Goede keus, want we waren de enigen bij een hele mooie waterval die deels was bevroren en waarvan het water onder een soort bruggetje van ijs en sneeuw door stroomde. Supermooi!

Daarna was het tijd voor de onze afspraak om 12:30 uur. We gingen snorkelen. En niet in een warmwaterbron, nee. Gewoon in ijskoud (2°C) water. Maar wat een geweldige ervaring! We werden in onze thermolaag in een warme jumpsuit gehesen. Daar overheen kwam een drysuit die de bloedtoevoer naar de handen en hoofd afkneep, maar er wel voor zorgde dat we droog bleven. Een hoodie en pinguinhandschoenen aan en we zagen eruit als zwarte teletubbies. Waggelend liepen we met flippers en snorkel en masker naar de steiger waar we het water in gingen. Heel apart dat je gewoon helemaal niet nat wordt. Als boeien dobberden we in het water. Snorkel in en hoofd in het water en direct stijve lippen van de kou, maar dat wendde snel. De snorkelstek heet Silfra en is ontstaan doordat  twee tektonische platen, de Eurasiatische en Amerikaanse uit elkaar zijn gescheurd. Hierdoor is een natuurlijke bron van onder andere smeltwater open komen te liggen. Het water dat in deze bron stroomt wordt gefilterd door het vulkanische gesteente wat ervoor zorgt dat het dezelfde kwaliteit als drinkwater heeft. Dit is ook de reden waarom het zicht bijna altijd 100m is. Vissen zie je niet en begroeiing is slechts wat algen. Maar het contrast tussen je hoofd in en je hoofd boven water is heel bijzonder. Onder water zie je stenen, lijkt het bijna zonnig door het zicht en bevindt je je in een gekke wereld van een soort miniversie van de Grand Canyon maar dan onderwater en waarvan de kloof soms maar 1 m diep in doordat er rotsen in zijn gevallen. Haal je je hoofd uit het water waait het ene moment de sneeuw om je hoofd en het volgende moment schijnt de zon. De rotsen langs de kloof zijn besneeuwd of met een laagje ijs bedekt. Af en toe is ons hoofd in de war van de situatie waar we ons in bevinden. Zo'n winterse omgeving en toch snorkelen. Dat matcht niet helemaal. Na zo'n 40 minuten kwamen we bij het uitstappunt en was het tijd om uit het water te gaan. Bijzonder genoeg hadden we het helemaal niet koud en hadden we zo nog wel een uur kunnen ronddobberen. Na uit het drysuit te zijn gewurmd kregen we een lekkere beker warme chocolademelk waarna we in de auto stapten voor het volgende hoogtepunt.

We reden dwars door een sneeuwstorm richting Gullfoss een prachtige enorme waterval met meerdere cascades. Hier kwamen we net voor het donker aan en konden nog mooi genieten van dit stukje natuur. Een stukje terug en we kwamen bij een aantal geisers die om de zoveel minuten water en stoom uitspuwden. En toen was het toch echt pikkedonker. Over wegen door niemandsland en sneeuw reden we, blij met onze 4x4, terug naar ons fijne hotel.