Beesten, water en warmte

5 oktober 2018 - Darwin, Australië

Het weerbericht voor de komende tijd: in de ochtend begint het warm met in de middag vlagen van warmte. 'S avonds kunt u genieten van de warmte en 's nachts koelt het heerlijk af naar warm 🌞😥

Jeetje wat vliegt de tijd! We hebben jullie tijdelijk achter gelaten in Alice Springs, maar ondertussen zijn we alweer in Darwin. Een heel stuk noordelijker, maar dat is ook niet zo moeilijk aangezien er tussen Alice Springs en Katherine ongeveer 1500km zit. En dat zijn deels 1500 lange kilometers, want er op stukken weinig te doen. In Alice Springs namen we even rust om de was te doen. Het was al een stuk warmer, dus het drogen was snel gebeurd. Hadden we mooi nog de tijd om het reptielencentrum te bekijken. Hier werd ons door een snel pratende, maar uiterst serieuze meneer duidelijk gemaakt hoe gevaarlijk saltwater crocs zijn. Kreeg de indruk dat als we er een op tv zien we er nog aan zouden gaan🤔. Maar de boodschap was duidelijk. Het volgende item waren de slangen. Hier werd ons duidelijk dat van de top 20 meest dodelijke slangen ter wereld er 18 in Australië leven. Alleen het geluk was dat hun giftanden zo klein zijn dat ze niet door schoenen of een broek heen konden bijten. Vertwijfeld keek ik omlaag naar mijn teenslippers en daarboven blote benen. De spinnen kwamen gelukkig niet aan bod. Maar daar heb ik intussen al wat over geleerd. Als je hier in het donker met een hoofdlampje buiten rondloopt, zie je allemaal verspreid leuke vrolijke  glimmertjes in het licht verschijnen. Als kleine diamantjes, de een groter dan de ander. Nieuwsgierig als ik ben ging ik een wat grotere van dichtbij inspecteren. Bleken die leuke glimmertjes de ogen van een spin te zijn 😨  En die zijn hier niet zo klein. Dus zover de spinnenles. Maar ik dwaal af.

Na Alice Springs reden we richting het noorden en was het niets anders dan kilometers maken met een wildkampeerplekje bij een telefoonmast in de buurt. Hier hadden we alles weer helemaal voor ons alleen en konden we lekker genieten van onze waterzakdouche, die Bert a la MacGyver had opgehangen aan een boom. Oh, zou ik bijna het hoogtepunt op deze route vergeten: Devils  Marbles. Verspreid over een heel gebied liggen hier rotsen zo rond als knikkers veroorzaakt door water. Ik verdenk die slimme Aussies ervan dat ze dit maar bedacht hebben om het lange lange niks wat interessanter te maken. Dit soort rotsformaties zagen we later namelijk nog wel vaker.

Omdat we flink wat kilometers hadden afgelegd op een dag, hadden we het deze dag wat rustiger. Een superleuke stop bij Daly Waters Pub brak nu mooi de trip. Deze pub bestaat al heel lang een heeft daardoor ook al heel wat bijzondere collecties opgebouwd. Zoals een bh-verzameling, papiergeldverzameling, rijbewijzen van mensen over de hele wereld en nummerborden en wat spullen uit WOII. Hier hebben we voor het eerst in een tijd weer een koud drankje gehad (we hebben nl geen koelbox) en een hapje gegeten. Iemand die aan de bar leek te wonen vertelde ons dat de eigenaar ooit twee miljoen dollar is geboden voor de verzameling papiergeld. Dit hebben ze afgeslagen, omdat ze vinden dat het bij de pub hoort. Dan had de bieder de hele pub moeten kopen. Toen we het eten op hadden, was het tijd om door te rijden naar Mataranka voor de nacht. Dit bleek echter een veel mooier stop je dan gedacht. Bij de eerste camping waar we stopten, bleek een vleermuizenbos inbegrepen. Dat is inclusief stank van de vleermuizenpoep en enorme lawaai  als ze uitvliegen. Het natuurlijke zwembadje wat erbij zat kon ons niet echt overhalen er te blijven. Nee, dan was de volgende vele malen beter. Daar zaten we vlak aan een riviertje wat vanuit de grond ontstond met lichte stroming. Bij de receptie konden we pool noodles (van die gekleurde schuimen rollen) meenemen. We reden naar het riviertje en lieten ons in het heerlijk warme water zakken. Een pool noodle onder de armen en we dreven met de stroming mee de rivier af. Er omheen was het prachtig groen en onder water super helder. We zagen schildpadjes zwemmen en knabbelen aan het groen en een enorme spin die een web spon boven het water. Na iets van vier keer het riviertje af te zijn gedreven, gingen we er maar uit. Anders hadden we daar de hele avond nog gedreven, zo ontspannen!

Na Mataranka vervolgden we onze route naar Katherine Gorge. Wat een prachtige plek! Maar jemig wat bloedheet. We sliepen hier twee nachten op een camping met een zwembad die heel heel fijn was om in af te koelen. Ook waren we heel blij dat onze tent aan vier kanten heerlijk open kon, zodat het 's nachts nog een beetje kon doorwaaien. Bert kocht hier een speer om te speervissen en ik ben bang dat ie zich door de voet schiet 😉 De eerste dag hier hebben we alleen maar in het zwembad gelegen. Heel ontspannen en heel verkoelend. We besloten om de volgende ochtend heel vroeg op te staan om een wandeling bovenop de rand van de gorge (Australische versie van een canyon) te maken. We vertrokken net toen het licht werd, tegen 6 uur. Maar na twee uur wandelen was het alweer bloedheet. Er ging heel wat water door en we kwamen maar langzaam vooruit op de rotsen en stenen. De beloning zat in twee enorm mooie uitkijkpunten over de rivier die door de gorge slingerde. Wat mooi! Uiteindelijk besloten we om de wandeling iets in de korten vanwege de hitte en een opkomende hoofdpijn wat geen goed teken is. Eenmaal terug op de camping ploften we bij het visitor center neer op twee stoeltjes met twee hele koude flesjes drinken en genoten we van de airco daar. De hoofdpijn zakte al snel weer weg en de middag werd door ons weer doorgebracht in en bij het zwembad. 's Avonds kookten we ons eten in de camp kitchen waar we verrast werden door een slang😨 Het bleek een 'onschuldige' python van slechts twee meter die af en toe op de campground ronddwaalt. Wederom weer heel blij met de daktent.
De volgende ochtend werden we bij de boatramp verwacht voor een cruise op de rivier door de gorge. We wilden het ook graag van deze kant zien. Wederom weer super mooi! We zagen allerlei vogels en aboriginal grottekeningen. Op de terugweg konden we nog heerlijk in het water zwemmen. Er was ons verzekerd dat er met een zekerheid van 99,9% geen salties (zoutwaterkrokodillen) in zouden zitten 🤔. Terug bij de auto bleek deze een nieuwe hangplek voor de kangoeroes. Ze lagen lekker in de schaduw onder de auto op het gras en keken mooi de camping over. Dat wij daar vervolgens alles in moesten pakken deed ze niks. Pas toen we zover waren om op pad te gaan, besloten ze toch maar te vertrekken.

Een kort ritje (60km) en we kwamen bij Edith Falls. Dit is een soort enorme vijver met aan de overkant rotsen en een waterval. We lieten ons in het heerlijk warme water zakken en zwommen 300m naar de overkant tot bij de waterval. En er was helemaal niemand! Genieten weer hoor! Na de zwempartij zochten we ons onderkomen in het parkje bij de openbare bbq. Bert veranderde even in een kok en bakte de kipspiezen op die we gekoeld hadden weten te houden met ingevroren flesjes water.

Na deze heerlijke namiddag besloten we voor het eerst om onze RooLights te gebruiken en in het donker zover mogelijk richting Kakadu NP te rijden. We waren gewaarschuwd uit te kijken i.v.m. overstekende wilde dieren, dus reden we ongeveer met de helft van de maximale snelheid. Wat maar goed was ook, want 20km ofzo voor waar we gingen overnachten staken ineens twee ogen de weg over. En de rest van de enorme zwarte stier zagen we pas toen we er vlakbij waren. Gelukkig vond ie ons een beetje spannend en draafde hij snel de bosjes in. We zaten nog na te oh-en en ah-en en jemig wat een beest te zeggen, toen ik zei: hé, is dat een slang?! 'Doenkadoenk' uh ja, dat was een slang... Wederom blij dat we die nacht weer bovenop de auto sliepen.

De volgende ochtend werden we vroeg wakker en zijn we letterlijk door de vliegen van de gratis campsite gejaagd. In recordtempo lag de tent weer in elkaar en pas bij het volgende tankstation frieten we ons op en aten we een broodje. Wat een verschrikking hier soms die vliegen. Die netjes voor over ons hoofd zijn dan echt een uitkomst. Anders zitten ze zo in je oren, ogen en mond.

In Kakadu kochten we bij het bezoekerscentrum een parkpas en lieten ons informeren over de bezienswaardigheden. We begonnen in Gunlom. In het natte seizoen loopt de route door minstens drie watercrossings en buldert de waterval over de rand het meertje in. Nu, in het droge seizoen, waren er geen watercrossings voor ons en was de waterval gereduceerd naar een klein stroompje. Maar dat zorgde er wel voor dat we veilig in het meertje konden zwemmen, want de zoutwaterkrokodillen waren allemaal (99,9%) gevangen en verplaatst. Het meertje was prachtig! Een oase in een rotsachtig gebied. Omgeven door groene palmen, bomen en bosjes, stak het groen/blauwe water prachtig af tegen de rots waar de waterval vanaf stroomde. Na de zwempartij was het tijd voor wat inspanning. Als ware berggeiten liepen we de rotsen op om bovenop de waterval te komen. Vanwege het droge seizoen waren er vier natuurlijke zwembadjes ontstaan, waarvan de laatste als een soort infinity pool aangaf waar het water de rand over kletterde. Wat een uitzicht! We konden er geen genoeg van krijgen en langzaam liep de dag ten eind. Vanwege de schoonheid en rust van de locatie, besloten we hier ook maar te blijven kamperen.

De volgende dag lagen we al vroeg weer in het water en na opgeruimd te hebben, reden we de gravelweg terug naar de hoofdweg om naar Maguk te rijden. Ook dit was een waterval, maar in tegenstelling tot Gunlom stroomde deze wel flink. Ook moesten we een stukje klauteren over rotsen en een riviertje oversteken om er te komen. Maar ook dit was weer een ware oase. Na Maguk reden we door naar Cooinda. Een soort resort/camping/dorpje achtige plek. We waren nog net op tijd om mee te gaan met de sunset cruise op de Yellow River en de floodplains. Wow, wat fantastisch! We hadden een gids die 2 uur lang non-stop heeft verteld over de dieren, zijn familie (de aboriginals van dit gebied) en ondertussen ging het: kijk, een ..vogel op links. Oh en een buffel op rechts, en een krokodil daar op de oever en hier die en die eenden. Onze ogen konden het amper bijhouden, zo overweldigend, maar echt prachtige beesten gezien. Die zoutwaterkrokodillen zijn ook we machtig indrukwekkend trouwens.

Onze laatste nacht in Kakadu sliepen we tegen de grens van het Arnhemland aan. Hier is een uitkijkpunt (wederom klimmen en klauteren op en over rotsen) waar je uitzicht hebt zover je kunt zien. Berg- en rotsformaties, floodplains, bossen, een voorbij vliegende witte kaketoe. Je vindt het er allemaal. En rond zonsondergang is het er helemaal prachtig.

De laatste drie dagen hebben we doorgebracht in Darwin. Hier hebben we een hotel genomen, omdat de dichtstbijzijnde camping 10km van de stad was. Logistiek een goede keuze. Hier hebben we onze was gedaan, zaken geregeld en contact gehad met het thuisfront. Daarnaast vooral rustig aan gedaan, want het is hier heel warm. Donderdagavond was de Mindil Beach Market. De hele stad en omgeving trekt lijkt hier naar toe te trekken om bij een van de vele vele eetstalletjes eten te kopen en op het strand op te eten met een vers gemaakte smoothie erbij. Er zijn acts zoals een didgeridoo-speler met een drummer, een vent die met zwepen loopt te slaan en enorm foute liedjes zingt, een circusact, zangers en zangeressen, etc. Daarnaast staan er kraampjes met handwerk, kunst, krokodillen leren producten en sierraden. Het geheel is een gezellige drukte. Vandaag hebben we Crcosaurus Cove bezocht. Midden in het centrum van Darwin ligt dit grote aquarium met een aantal van de grootste zoutwaterkrokodillen ter wereld. Sommigen van ruim 5 meter en een gewicht tot ca 900kg. Hier zagen én hoorden we de bijtkracht van deze beesten. We liepen onder ze door in een tunnel en waren compleet onder de indruk van de kracht en dodelijke kalmte die de uitstralen. Naast de rijen witte tanden, grote klauwen en enorme staart. Bovenop de niet te vergeten bovennormale wijze waarop ze hun prooi voelen en ze volledig ongezien dood maakt.

Na de luxe van het hotel in Darwin kijken we uit naar het volgende deel van onze trip. Morgen gaan we weer een stukje naar het zuiden en dan buigen we af naar het westen. Maar voordat we aan de westkust zijn, hebben we nog wel even te gaan. 
 

5 Reacties

  1. Gerrit:
    5 oktober 2018
    wat weer een verhaal man. Wat genieten jullie daar en wat maak je wat mee. Mooi dat wij zo mogen meegenieten. Goed oppassen dan maar voor de rest van de reis voor de crocs en geniet er lekker van.
  2. Warna:
    5 oktober 2018
    Heerlijk weer om te lezen Ilona. Fantastisch!!!!
  3. Jantje:
    5 oktober 2018
    Wat een verhaal! Al die mooie uitzichten en dieren, prachtig. Een veilige reis verder, uitkijken voor slangen(brr) en genieten!
    Gr.
  4. Trijntje:
    6 oktober 2018
    Wat weer een feestje om het verhaal te lezen.Wat een belevenis......prachtig.Goeie reis verder en blijf genieten.
    Groetjes Oom Wim en Tante Trijntje.
  5. Jaap Vos:
    7 oktober 2018
    super mooi we volgen jullie veel plezier groet Jaap en Grietje