Mexico DF

Ik heb nog nooit eerder geklaagd over kinderen in een vliegtuig, maar achter mij zat er een die bezeten was door de duivel. Constant tegen mijn stoel aantrappen, schreeuwen, videogames met het geluid op standje 100 spelen. Nee, echt fijn was het niet. Gelukkig was het maar 4 uur en met oordopjes in kon ik zowaar nog wat lezen...

Een taxi bracht me van het vliegveld naar het hostel en al snel viel ik in slaap. De dag erna heb ik vooral heel veel gelopen. Het begon 's ochtends met een free walking tour. Hier werd in vogelvlucht over de geschiedenis van de stad verteld en liepen we langs hele mooie gebouwen en musea. Ook werd getoond waar een deel van James Bond Spectre was opgenomen. Grappig feitje is dat het begin van de film waarin de viering van Day of the Death wordt getoond helemaal niet zo'n groot feest was in Mexico-Stad, maar de overheid heeft besloten dankbaar gebruik te maken van de gratis marketing door de film, dat ze het nu wel zo groots vieren om toeristen te trekken. Kers op de taart (hehe) een bezoek aan een bakkerij zo groot als een benedenverdieping van een V&D. Voor een paar cent kon je daar allerlei lekkere baksels kopen. Mexico-Stad is gebouwd op een oude stad op een meer. Dat zorgt ervoor dat de stad elk jaar 3 centimeter zakt. Dat is te zien aan scheef gezakte gebouwen of ruimte tussen gebouwen. Ook hebben ze op plekken een soort glazen stolpen in de grond gebouwd die delen van de oude stad laten zien.
Aan het einde van de middag ben ik een toren op gegaan die over de stad uitkeek. En die is groot! Er wonen hier 22 miljoen mensen. De stad rijkt zover als het oog kan zien of tot de bergen beginnen.
Nadat ik een nieuwe digitale camera had gekocht (iemand is op mijn tas gaan staan in een hostel :-/) belandde ik onbedoeld op een immense markt met kleine kraampjes hutjemutje op elkaar en alles zo laag dat ik constant moest bukken. Ik zocht de ingang naar de metro, die verstopt zat achter het zesde kraampje links, bij de kraam met nep-nikes rechts en die met stofzuigeronderdelen weer links. De metro is superhandig en werkt volgens eenzelfde systeem als die in Londen. Ze hebben hier zelfs aparte wagons voor vrouwen en kinderen. Ik ben er alleen nog niet uit of me dat een goed gevoel moet geven of juist niet...

Vrijdag ging ik met twee kerels van het hostel naar de ruïnes van Teotihuacan. Dit was erg indrukwekkend. Op een bepaald punt in de geschiedenis woonden hier 125.000 mensen. Twee piramides, die van de zon en van de maan, staken boven de stad uit. Hier mocht je opklimmen waardoor je een heel mooi uitzicht over de hele 'stad' had. Het is moeilijk in te denken dat alles is gebouwd door mensenhanden.

De laatste dag in Mexico-stad ging ik naar Chapultpec park. Een immens park midden in de stad met een meer waar mensen een bootje kunnen huren, een draaimolen, heel veel eettentjes en kraampjes met souvenirs, plekken waar je met Spiderman of Elza op de foto kunt en dat wel een kilometer lang met om de vijf kraampjes een herhaling van de vorige vijf. En wat wordt er veel gekocht, vooral door de Mexicanen zelf. Die overigens erg dik zijn van het heel veel eten wat ze hier doen en het liefst de hele dag door. Ik ben zelf ergens in de schaduw op een bankje gaan liggen, mensen kijken en een boek lezen. Rond een uur of vijf was ik terug in het hostel en zag ik op de binnenplaats meerdere mensen zitten die ook weinig met de dag hadden gedaan. Iedereen was lui of had een kater of een combinatie van die twee. Maar gelukkig zat er een 24-uurswinkel om de hoek die dozen Corona verkocht. Een van ons offerde zich op om de 50 meter naar de winkel te lopen en een doos te halen. Twee flesjes voor 1 euro, niet te geloven hoe goedkoop. De doos was binnen no time leeg toen degene met de meeste dorst besloot te gaan en nu twee dozen op ging halen. Om 22 uur kregen we honger en werd er door weer iemand geregeld dat er pizza's bezorgd werden. Geweldig, wat een luie maar supergezellige avond.

Al met al vond ik Mexico-Stad voor zo'n immense stad erg leuk. Er is superveel te doen, helemaal als je van musea houdt. Je kunt er gemakkelijk een week of twee doorbrengen zonder je te vervelen. Maar ik vind dat het tijd is voor de volgende plek: Oaxaca. Een plaats zes uur ten zuiden van Mexico-Stad. Een heel comfortabele bus met meer beenruimte dan een groot vliegtuig brengt me daar nu naartoe. Grappig genoeg werd zojuist Spectre op gezet en herkende ik van de openingsscene heel wat van Mexico-Stad. Beetje jammer dat het in het Spaans is nagesynchroniseerd. Doet James Bond niet echt recht.