Galapagos

Mijn reis zit er bijna op en ik ben superblij dat ik de Galapgos heb mogen bezoeken. Wat een mooie en unieke wereld. Het zijn geen tropische eilanden, want de meeste zijn opgebouwd van vulkanisch gesteente. Maar de ligging en de dieren die er zijn, maken het zo bijzonder. 
Bij aankomst op Santa Cruz bestond het ontvangstcomité uit een groep blue footed boobies ( klinkt leuker dan Jan van Gent) die als speren het water indoken om visjes te vangen. In Puerto Ayora, het dorp op Santa Cruz had ik een heerlijk hotelletje. De man die het runde en zijn zoon hebben de hele avond verteld over de Galapagos en het leven daar. En dat allemaal in het Spaans. Het verstaan gaat goed, maar een diepzinnig gesprek voeren blijft nog erg lastig. 

De eerste volledige dag op het eiland heb ik eerst het binnenland bezocht. De eerste stop waren lavatunnels. Dit is precies wat je je er bij voorstelt. Tunnels gevormd door lava. Daarna stopten we bij een land tortoise sanctuary. Hier liep ik in mijn eentje tussen de grote reuzenschildpadden door. De ene at wat gras, de andere lag af te koelen in een watertje en weer een ander lag erbij alsof hij zojuist een marathon had gelopen en zijn pootjes zo onder hem weg waren gezakt. Weer een andere rekte zich eens goed uit en het nodige gekreun ontbrak daarbij niet. Wat een indrukwekkende beesten en uniek voor deze wereld. Een laatste stop waren twee ingestorte vulkaankraters die ondertussen helemaal begroeid waren. 
De middag bracht ik door met een wandeling naar Tortuga Bay. Dit was wel een stukje tropisch paradijs. Maar daaraan toegevoegd de Galapagos Iguanas die net als de tortoises lekker lui op het strand lagen. Een enkeling zag je in de zee zwemmen op jacht naar een lekker hapje. Het strand zelf was super mooi! Kalm, warm, turkoois water met af en toe een voorbij drijvende iguana of een pelikaan die naast je het water in zoeft. 

's Avonds raakte ik aan de praat met een Australisch gezin die met hun zoontje van 4 jaar een halve wereldreis aan het maken zijn. Het bleek dat we voor de Galapgos hetzelfde reisschema hadden. Zij hadden voor de dag erna een snorkeltour geboekt via ons hotel naar Seymour Norte. En hoewel ik het slecht doe op boten, ben ik niet voor niks op de Galapagos. Dus besloot ik mee te gaan. 
De tour was heel mooi! We zijn op drie verschillende plekken geweest en zoveel gezien onder water. Waaronder vanaf de boot de immense mantaroggen. Maar het meest bijzondere waren de zeeleeuwen. De gids, een Ecuadoriaanse versie van Jack Sparrow, nam mij mee naar een inham. Daar zwommen twee zeeleeuwen die ons maar machtig interessant vonden. Ze begonnen een soort spelletje waarbij we rondjes om elkaar draaiden en ze af en toe in mijn flipper beten. En dan weer dichtbij komen je recht aankijken om vervolgens met een achterwaartse salto onder je door te zwemmen. Had daar de hele middag wel kunnen blijven. Op een ander plekje zwommen we boven een grote Eagle Ray, een rog met de tekeningen van een luipaard, en een white tip haai die op de bodem lag te slapen. 

De dag erna was het tijd voor een verhuizing naar het volgende eiland: Isla Isabela. Een tweeënhalf uur durende helse boottocht in een watertaxi over metershoge golven was daarvoor noodzakelijk. Ik hielp de plaatselijke verkoop van reispillen naar een piek, terwijl de helft van de boot na een uur varen al naar de plastic zakjes greep. Gelukkig komt aan alle ellende een eind en meerden we rond 11:00 uur op Isabela. Hier bestond het welkomstcomité uit een hele kudde zeeleeuwen die de bankjes op het strand bezet hielden en heel wat iguanas die in het zonnetje lagen. Isabela is een heel ander eiland dan Santa Cruz. Het dorpje heeft ongeveer 5 x 5 blokken aan bebouwing en alleen maar zandwegen. Samen met het Australische koppel en een Frans stel zijn we wat hostals bij langs gegaan en vonden eentje die ons aanstond. Daarna hebben we direct een snorkeltour naar Los Túneles geboekt en ik alleen nog een tour naar een van de vulkanen op Isabela. 

De tocht de vulkaan op was interessant. Je kon aan de begroeiing zien wanneer de vulkanen lava hadden gespuugd, want daar groeide helemaal niets. We kregen een uitleg over verschillen in lavastromen en wat dat voor Isabela betekent. Een jong eiland links van Isabela is nog steeds aan het groeien doordat het steeds lava spuugt. Men verwacht dat deze nog vast gaat groeien aan Isabela, die nu nog de vorm van een zeepaardje heeft. Isabela kent 4 grotere vulkanen die allemaal nog actief zijn. De meest recente uitbarsting was 2 maand geleden aan de noordkant van het eiland. 
Bijzonder is dat er überhaupt wat kan groeien daar, maar de cactussen doen het erg goed. 

Dag twee op Isabela stond in het teken van de snorkeltour naar Los Túneles. Dat was eerst weer 45 min op een behoorlijke heftige boot, maar ik was voorbereid dus nergens last van. Los Túneles is een baai wat aan de zuidkant van Isabela ligt. Het bijzondere hieraan is dat het beschermd wordt van de golven door lava gesteente die een soort baai vormt. Daarachter is het een doolhof van waterwegen tussen de lava rotsen door. De naam doet zijn eer aan door de vele lava steentunnels die er zijn. Sommige kun je met je snorkel net onderdoor en anderen zijn een soort grot. Naast de bijzondere geografie van dit stukje natuur, is er onder water misschien nog wel meer bijzonders te zien. Het is uitermate geschikt voor snorkelen, omdat het op de meeste plekken niet dieper is dan 2 meter en het water mooi helder. Onze gids leidde ons een grot in waar we op de bodem 12 white tip haaien zagen liggen en eentje voor onze neus weg zwom. Elders klemden zeepaardjes zich vast aan de mangrovebossen en weer een stukje verder zwom een enorme Galapagos sea tortoise voor ons langs en dan waren er nog allerlei vissen, waaronder trumpetfish en puffer fish. 
Onbeschrijfelijk eigenlijk. 

Aan het einde van de middag vertrokken we (het Australische gezin en ik) richting het vliegveld om met een vlucht van Isabela naar San Cristóbal te gaan. Het was iets duurder maar het scheelde 6 uur op die verschrikkelijke watertaxi 's. De vertrekhal van het 'vliegveld' was een gebouw zonder ramen en de check in counter een oud houten bureautje met een verroeste ouderwetse weegschaal. Ons vliegtuigje had plek voor 11 personen en de piloot. Maar degene op de achterste twee stoelen mocht niet langer dan 1 meter zijn, anders paste je er niet eens tussen. De vlucht was fatastisch! De piloot zette de TomTom aan, checkte de windrichting voor wat rugwind tijdens het opstijgen en daar gingen we. Ik was blij dat ik nog ergens oordopjes in mijn tas had, want het maakte een herrie. Maar we hadden perfect zicht op de verschillende eilanden en formaties die leken op de mond van een vulkaan die boven de zee uitstak. Ik zat net achter de piloot en kon mooi meekijken met de landing 45 minuten later. Wat een goede investering was die vlucht! 

Op San Cristóbal vonden we een heel mooi hostal aan het einde van de hoofdstraat, vlakbij de pier. Hier gingen de laatste dagen van mijn reis van start. Samen met Leanne hebben we een tour geboekt die ons meenam duiken bij Leon Dormido aka Kicker Rock met kleine kans op het spotten van hamerhaaien, hoewel het water daarvoor eigenlijk nog wat te koud is nu. We gingen naar de op TripAdvisor hoog aangeschreven duikschool Wreck Bay en werden niet teleurgesteld. De man op kantoor vertelde ons dat ze eigenlijk volzaten, maar na wat telefoontjes te hebben gepleegd bleek ie een andere boot te hebben gevonden die nog ruimte had en kregen we zijn divemaster mee. Het kon niet beter! De boot was super comfortabel en de divemaster heel professioneel en superaardig. Toen we de eerste keer het water indoken kreeg ik een lichte stressaanval. De golven waren behoorlijk hoog en het zicht niet best. Hij kalmeerde me en samen daalden we af, waar het zicht gek genoeg steeds beter werd. Leon Dormido is een rots die bijna 150m recht omhoog uit zee rijst. De rots is gespleten, waardoor er een soort kanaal ontstaat waar je doorheen kunt duiken/zwemmen. De stroming is aanzienlijk, je gaat van voor naar achteren en weer terug. Het heeft weinig zin om er tegenin te zwemmen, dus je moet je maar gewoon mee laten gaan. 

Ik heb alleen nog maar in tropisch water gedoken met bijna oneindig zicht en dat was hier wel wat anders. Het zicht was een stuk minder en het water een stuk kouder. Maar het 7mm wetsuit hield me aangenaam warm. De divemaster hield ons goed in de gaten en kneep me af en toe in de hand om me gerust te stellen. Heel fijn. Verder zwommen langs heel veel white tip en black tip haaien, heel veel meer van de grote Galapagos sea tortoises, immense zee-egels en zeesterren en werden we achtervolgd door een nieuwsgierige zeeleeuw. Op de rots zat koraal dat van kleur veranderde als je het voorzichtig aanraakt. Ondanks mijn grotere luchtverbruik, waren we het hele kanaal doorgekomen en lag de boot aan de andere kant op ons te wachten. 
De tweede duik was aan de andere kant van de rotspartij. Hier gingen we eerst op een uitstekende rots zitten in de hoop de hamerhaaien te zien. De bodem hier is zo'n 60 meter en naast de horizontale stroming is er ook een verticale stroming. Dus stilzitten betekende vasthouden aan een stuk rots. Onze gids gaf ineens het teken voor hamerhaai, maar Leanne en ik konden hem niet ontdekken in het troebele water. Daarna helaas ook geen andere meer gezien. Wat wel heel bijzonder was aan het einde van de duik was dat we middenin een immense school met salema fish (geen idee hoe die in het Nederlands heten). Het ging hier om duizenden en duizenden vissen die zich langzaam om ons heen sloten toen we stil hielden. Het werd gewoon zwart en was heel desoriënterend, maar super indrukwekkend. En als het zonlicht op een van hen viel, zag je de weerkaatsing. Eenmaal weer boven water zagen we nog een school tonijn die aan de oppervlakte zwom. Net kleine haaitjes met hun vinnen boven water. Ik denk dat als het helder weer is de duik nog mooier is, maar het was nu al fantastisch. Het water is gewoon overvol met allerlei dieren. Niet goed te beschrijven eigenlijk. 
's Avonds raakten we aan de praat met een Nederlands stel en met z'n zessen gingen we naar een restaurant waar verse lobster werd bereid. We kozen twee groten uit, die gelukkig buiten ons zicht werden klaargemaakt, een schaal met gamba's en worstjes. Samen met drinken nog geen $20 per persoon. En verser krijg je het niet. 

Vandaag was een dag van ontspanning. Een bezoekje aan het interpretation center leerde me over de geschiedenis van de Galapagos en daarna naar een van de strandjes waar er bijna een zeeleeuw lekker tegen me aan zou kruipen. 

Morgen is helaas de laatste dag van deze geweldige reis. Ecuador heeft me enorm verrast met al haar diversiteit, indrukwekkende natuurverschijnselen en bijzonder vriendelijke mensen. En de Galapagos? Tja, dat is echt heel bijzonder. Darwin heeft niet voor niets hierop zijn evolutietheorie gebaseerd. Het leven, de dieren en de natuur hier is iets dat moeilijk onder woorden is te brengen, maar je eigenlijk zelf zou moeten ervaren.  Ik ben in ieder geval zo gelukkig geweest dit te mogen ontdekken en kan niet wachten om thuis alle foto's te bekijken. 

Voor degene die hebben meegelezen: ik hoop dat ik een indruk van dit mooie land hebben kunnen geven. En misschien tot een volgende keer in een nieuwe plek ;-)